DSC00277

n wwm paszportem dotarł Wielkopolski. Daremnie próbow-ą dostać się stamtąd do Królestwa* ale w obliczu nadchodzącej klęs^j¹*⁰’ wstania zrezygnował. Po kilku miesiącach pobytu w wielko_p<,|_s|J⁾⁰‘ dworach (gdzie nawiązał romans z Konstancją Lubieńską), _{w n)}. ^u*‘ 1833 roku udał się do Drezna. Byl to przystanek w drodze do Parv-\^U gdzie przybył .U lipca. Tam nawiązał kontakty z francuskim śrotłó^' skiem intelektualny m i akty unie włączył się do prac nad organizacją ży_C|_a kulturalnego i politycznego emigracji. Działał w 1 owarzystwie Literackim'¹ Towarzystwie l itewskim i Ziem Ruskich, 1 owarzystwie Pomocy Nauko wej. Przez kilka miesięo związany byl z Komitetem Narodowym Polskim Joachima Lelewela. Był to jednak epizod, później nie złączył się już z żadnym z licznych politycznych ugrupowań emigracyjnych (por. -> Wielka Emigracja). Od czerwca 1833 roku redagował własne czasopismo „Piel. grzyni". 22 lipca 1834 roku ożenił się z Celiną Szymanowską, córką _po. znanej u Moskwie pianistki. W latach 1835-1850 przyszło na świat sześcioro dzieci poety: Maria Helena, Władysław, Helena Joanna, Aleksander Andrzej Stefan, Gabriel Donat i Józef Ieołil. Od listopada 1839 roku do

jesieni 1S40 roku wykładał literaturę łacińską w Lozannie. Jego wykłady cieszyły się uznaniem słuchaczy, ale propozycja objęcia wakatu wykładowe} literatur słowiańskich w paryskim College de France skłoniła go do powrotu do Paryża. 22 grudnia 1840 roku rozpoczął cykl wykładów. Na uczelni zaprzyjaźnił się z demokratycznie zorientowanymi profesorami Jules’em Micheletem i Edgarem Quinetem. W lipcu roku 1841 poznał Andrzeja Towiańskiego (-> towianizm), który miał dobroczynny wpływ na chorującą żonę poety. Mickiewicz, zniechęcony ówczesną sytuacją polityczną, związał się z mesjanistycznym (-» mesjanizm) ruchem przybysza z Litwy. Działał w nim aż do rozłamu w roku 1846, gdy nadzieje na polityczny przewTÓt ponownie zostały rozbudzone. W tym czasie rząd francuski - z niepokojem obserwujący wpływ doktryny Towiańskiego na treść wykładów* - w maju 1844 roku zawiesił zajęcia prowadzone przez Mickiewicza.

W lutym 1848 roku poeta przybył do Rzymu, gdzie na audiencji u papieża Piusa IX wezwał go do przejęcia przywódczej roli ruchu ludowego w Europie. (To wezwanie korespondowało z apelem zawartym w słynnym wierszu * Juliusza Słowackiego o słowiańskim papieżu, „Pośród niesnasków Pan Bóg uderza...”). Mickiewicz zamierzał stworzyć polską formację wojskową pod protektoratem papieskim. W marcu 1848 roku udał mu się ten zamiar zrealizować: powołał Legion Polski.

_u._fii„n walczył z Austriakami p„d n_ai!a ,    ,

Mickiewicz udał się w tym czasie do H_arv^'^{ardii do} Kpea 194-, _r , utrzymanie oddziału. W roku 1S49 zaloly,    ° ^fundu^ n_a

_skim, . lejcowym. sympatykami

dziennik „l-a lnbunc des Peuples" i t„.c, ^URruP°"an emigracris^l idee socjalizmu utopijnego zostało

zamachu stanu, którego dokonał l.udwik V, ' , ^Uze Peszone Po ostatecznie usunięty z katedry (wcześniej, w roku ^ ‘*⁵¹’ ^ w czynnościach wykładowcy z powodu propagowani] ^    ^ru

i towianizmu) i otrzymał skromne stanowisWmS ^dC‘ ^naP°^leo^ch w roku 1855 spotkał się z - Cyprianem Norwidem i'?*^{6 AlSenalu}-^T™ nic w -► Czarnych kwiatach.    ’^kt<,rv ‘*P‘*«1 u«/dar/_r-

W związku z wybuchem wojny krymskiej, do której przystąpiła Francja, stając u boku Turcji przeciwko Rosji - znów ożyły niepodległościowe idee poety. Udał się cło Stambułu, gdzie przybył 22 września 1855 roku • v _wesprzeć działania zmierzające do utworzenia Legionów Polskich. Tan też po dwóch miesiącach umarł na cholerę. Jego zwłoki - złożone począ< kowo na paryskim cmentarzu w Montmorency - zostały w roku 1890 ur-czyście sprowadzone do Polski i złożone do sarkofagu w Katedrze r

Wawelu.

Każdy debiut poetycki odbywa się w ramach obowiązującej w dai chwili poetyki. Tego typu prawidłowość nie ominęła Mickiewicza, kt-w swoich pierwszych utworach kontynuował tradycje literatury oświi nia. Przekładał poematy Woltera, stworzył poemat hcroikomiczny i o wiście ody, najpopularniejszy gatunek liryczny minionej epoki. Jct Mickiewiczowska -> Oda do młodości, utrzymana w konwencji kia; stycznego gatunku, de facto przynosi rewolucyjny postulat umysłu fermentu. Utwór ten jest apoteozą młodości i zapowiada wątki wys jące w nieco tylko późniejszej -»Romantycznosci. Wysunięcie na młodzieży było w tej epoce równoznaczne /. przewrotem obyczaje Ludowość (-> lud i ludowość) i wspomnienia nieszczęśliwej mile Maryli - to główne motywy decydujące o kształcie dwóch tomów (1822-1823), które wyznaczają datę przełomu romantycznego styczne nowatorstwo zbiorku przejawia się w przemyślanej kom