żeniom, które mogą prowadzić do pomyłek diagnostycznych. Najobszerniejsze chyba w tej chwili omówienie zastosowania zwierząt doświadczalnych w badaniach wirusowych zawiera opracowanie Mayra i wsp. (102-poz. pism.).
O ile do izolacji wirusa często wymagane jest zakażanie zwierząt, o tyle ich użycie do namnażania wirusów ogranicza się jedynie do tych przypadków, gdy nie można tych zarazków hodować na tańszych podłożach, jakimi są zarodki kurze i hodowle tkanek oraz komórek.
Pozycje piśmiennictwa: 15, 19, 27, 29, 49, 56, 68, 70, 75, 87, 91, 98, 102, 116, 122, 125, 126, 140, 152, 158.
Najczęściej używane są zarodki kurze, ale również inne są przydatne do izolowania wirusów. Na przykład wirus zakaźnego zapalenia wątroby kacząt namnaża się znacznie lepiej w zarodkach kaczych.
Jaja należy zakupywać w fermach pozostających pod stałą kontrolą weterynaryjną, wolnych od chorób wirusowych. Trzeba także przewidywać następujące ubytki:
jaja wybrakowane przed nałożeniem 3%
jaja niezapłodnione („czyste”) 0—2,5%
zarodki zamarłe 1—6 dnia inkubacji 4,0—6,5%
zarodki zamarłe 7—17 dnia inkubacji 0,6—1,5%
zarodki zamarłe 18—20 dnia inkubacji 4,7—-7,0%.
Rozpiętość wartości zależy od rasy i okresu nieśności.
W zalężonych jajach, pochodzących nawet od klinicznie zdrowych kur, mogą znajdować się różne zarazki, wśród nich występujące u tych ptaków wirusy: pomoru rzekomego, zapalenia oskrzeli, zapalenia krtani i tchawicy, zapalenia mózgu i rdzenia, parainfluenzy-2, zapalenia stawów, ospy, arbowirusy, adenowirusy i inne sieroce. Obecność tych zarazków może z jednej strony, w przypadku ich wykazania, prowadzić do omyłek diagnostycznych, z drugiej — na zasadzie interferencji — mogą one hamować namnażanie się wirusa zawartego w badanej próbce. Wykazano na przykład, że utajone zakażenie zarodków wirusem zapalenia mózgu i rdzenia hamuje namnażanie się w nich wirusów influenzy A, zapalenia oskrzeli i wirusa choroby Newcastle. Podobny wpływ wywiera też bezobjawowe zakażenie wirusem parainfluenzy-2.