Nfc wskaż zagadnienia, które są omówione w prezentowanym fragmencie książki Janusza I Tazbira.
a) prześladowania katolików w XVIl-wiecznej Polsce
b) przyczyny zwycięstwa kontrreformacji na terenach XVII-wiecznej Rzeczypospolitej
c) przebieg kontrreformacji na ziemiach polskich w XVI1 w.
d) przyczyny wojen religijnych toczonych w XVII w. przez Polskę
2. Na podstawie akapitów i. i a. wytłumacz, w jaki sposób sytuacja wyznawców różnych religii poza granicami Polski wpływała na narastającą nietolerancję religijną w Polsce
j w XVII w.
3. Sformułuj dwa opisane w tekście argumenty przeciwko tolerancji religijnej używane przez polskich zwolenników kontrreformacji.
4. Na podstawie akapitu 3. podaj przyczyny wspierania przez różnowiercze mieszczaństwo i szlachtę idei osadzenia na tronie polskim obcego władcy.
I 5. Wykorzystując akapit 4., wyjaśnij, na czym polegała zmiana charakteru zarzutów politycznych wobec polskich dysydentów w XVII w.
| 6. Na podstawie akapitów 5. i 6. przedstaw wpływ położenia geograficznego ; Rzeczypospolitej na postrzeganie w niej różnowierców.
7. Podaj wymienione w akapicie 7. historyczne przyczyny nacjonalizmu i ksenofobii, które 1 pojawiły się w Polsce w XVII w.
8. Wskaż związek myślowy pomiędzy ostatnim zdaniem akapitu 7. a pierwszym zdaniem ; akapitu 8. Wytłumacz, w jaki sposób autor osiąga spójność ich treśd.
9. Wyjaśnij, w jaki sposób wojny, które dotknęły Rzeczpospolitą w XVII w., wpłynęły
i na świadomość zbiorową Polaków. Określ, jakie fakty zostały połączone z mitycznymi wyobrażeniami.
i 10. jaką definicję polskości stworzyła i upowszechniła w Polsce propaganda j kontrreformacji? Wyjaśnij przyczyny udanego wprowadzenia tej koncepcji w obieg polskiej myśli politycznej.
11. Zbuduj definicję ksenofobii, korzystając z kontekstów, w których występuje to pojęcie i w tekście Tazbira.
Zaraz się wywiodę...
Język służy nie tylko do przekazywania informacji czy wyrażania uczuć, lecz także do przekonywania innych do własnych racji. Od początków kultury europejskiej ludzie znają sztuką, której systematycznie nauczano i która była odrębną dziedziną wiedzy - retoryką. Omawiała ona zasady przekonywania innych za pomocą języka. Na tej lekcji przypomnimy zasady i środki, którymi posługiwała się retoryka.
PERSWAZYJNE UŻYCIA JĘZYKA jeżeli w wypowiedzi językowej dominuje funkcja impresywna (związana z oddziaływaniem na odbiorcę; jedna z sześciu funkcji języka omówionych w lekcji 4. pierwszej części podręcznika), mamy do czynienia z perswazyjnym użyciem języka (łac. persuadere -namawiać, przekonywać, zachęcać). Celem tego rodzaju wypowiedzi jest wywarcie wpływu na odbiorcę - uzyskanie przez nadawcę
efektu w postaci zmiany postawy lub działania odbiorcy.
Oddziaływanie takie może odbywać się wprost lub nie wprost, może także przybierać I formy mniej lub bardziej estetycznie i etycznie wartościowe. Zawsze jednak w większym lub mniejszym stopniu odwołuje się do emocji i rozumu odbiorcy. Ukryte sterowanie kimś bez jego zgody, a często i wiedzy, określamy mianem manipulacji językowej.
Sztuka przekonywania jest tak stara, jak posługiwanie się przez człowieka językiem.
W starożytności nazwano ją sztuką wymowy - retoryką (gr. no - mówię celowo, stosownie, pięknie; rhstór -mówca, nauczyciel wymowy). W Grecji była najstarszym przedmiotem nauczania-to jej bowiem uczyli sofiści, pierwsi wędrowni
nauczyciele. W starożytnym Rzymie określano ją jako ars bene dicendi (czytaj: dkzendi)
- sztukę skutecznego (sprawnego) przemawiania (wypowiadania się). W średniowieczu stanowiła jedną z trzech podstawowych dziedzin tzw. sztuk wyzwolonych (dziś powiedzielibyśmy: nauk humanistycznych) obok gramatyki i dialektyki.
Do XVIII w. retorykę uznawano za jedną z podstawowych umiejętności wykształconego człowieka. Nauka retoryki obejmowała wiele zagadnień, m.in.: kompozyqę wypowiedzi językowej, argumentację stosowaną w mowie (jej porządek, właściwości, kryteria poprawności), a także dobór środków językowych.