DSC01856

MW wynosi q,. q_a> q₃, wówczas oblicza się wartość średnioważo-ńą q ze wzoru

Objętość stożka wynosi

^v ” T "^T'^h

m*

(7.3)

Zakładając w stożku normalnego wyrzutu, że promień podstawy równa się wysokości (zabiorowi) r =“ to, otrzymuje się

(7.4)

Stąd

Q qw*

kg

(7.5)

Wielkość ładunków skupionych wygodnie jest obliczać jako funkcję wskaźnika działania wybuchu n

(7.6)

Qi = f (w) Q = f (n) qw^s kg

Według M.M. Boreskowa

f (n) = 0,44-0,6 n³

(7.7)

A więc

Qi = (0,44-0,6 Ti³) qu>³ kg

(7.8)

Dla ładunków rozluzowujących z dostateczną dokładnością można przyjąć f (n) = 0,33. Wówczas

— 0,33 qto⁹    kg    * (7.9)

Jednostkowe zużycie MW dla rozsadzanej skały według danych radzieckich (Sojuzwzrywproma) podano w tabl. 7.1. Dane te odnoszą się do przypadku, gdy za MW wyjściowy przyjmuje się Amonit 9 o wydęciu 300 cm³. Przy użyciu innych MW przeprowadza się przeliczenie uwzględniające współczynnik poprawkowy podany w tabl. 7.2.

Należy uwzględnić, że wielkości ładunków MW określone podanymi wzorami trzeba uważać za orientacyjne, wymagające dokładnego wyznaczenia przez strzelanie doświadczalne.

Do obliczenia ładunków wyrzutu M.A. Sadowski j G.I. Pokroto-skij podają wzór

Q = qto³ 1/

(0,4 4-0,6 n») kg

(7.10)

147