DSC01865

Dla otworów włomowych przyjmuje się ładunek większy od I średniego ładunku na jeden otwór strzałowy o 20 do 25%, gdyj I otwór wlomowy pracuje przy jednej powierzchni odsłoniętej. Dla otworów obrysowych przyjmuje się ładunek MW mniejszy od średniego ładunku o 10 do 15%. Masą ładunku pozostałych otworów I gd tj. otworów pomocniczych, urabiających i obrysowych określa    ró'

wzorem

_    Q Qxot N-wt    *

Qt>° ~ N—Nrt    ^kg    (7 25)

gdzie

Q — całkowite zużycie MW dla jednego zabioru, kg,

<?«t — masa ładunku MW dla otworów włomowych, kg,

Ntd — liczba otworów włomowych,

N — całkowita liczba otworów dla odstrzeliwanego bloku.

Długość otworów włomowych, dla zwiększenia efektu włomu zakłada się w zależności od zwięzłości skał d typu włomu o 10 do I g 15% większą od pozostałych otworów.

7.5.    Liczba otworów strzałowych

\

I

Liczba otworów strzałowych jest jednym z bardzo ważnych parametrów robót wiertniezo-strzelniczych, który określa w znacznym stopniu jakościowe wskaźniki wybuchu. Optymalna liczba otworów umożliwia umieszczenie w nich obliczonego i potrzebnego ładunku MW oraz zapewnia prawidłowy obrys projektowanego przekroju wyrobiska.

Poniżej podano przybliżone wzory do określenia, liczby otworów strzałowych na 1 m* przodku.

Według M.M. Protodiakonowa

gdzie

j — wskaźnik zwięzłości skały według M.M. Protodiakonowa,

S — powierzchnia poprzecznego przekroju wyrobiska, m⁸, łub dokładniej

n = ^0^7+    (7-27)

Wzór może być stosowany do obliczania liczby otworów w wyrobiskach poziomych i nachylonych prowadzonych w skałach o współczynniku zwięzłości / ^ 3, o strukturze monolitowej lub o słabo rozwiniętej szczelinowatości.