DSC02069

dla koparki nie jest konieczne, niemniej minimalna szerokość półki bocznej powinna odpowiadać szerokości podwozia koparki.

Przy urabianiu dwóch skarp na przemian o szerokości przesunięcia torów i szerokości bloku decyduje długość członu plantującego, wyrównującego dno wykopu.

W ścianowym systemie pracy koparek łańcuchowych stosuje się często podział ściany na kilka odcinków, co umożliwia utrzymanie ciągłości urabiania przy stosowaniu sukcesywnego przesuwania poszczególnych odcinków torów.

Sposoby pracy koparek łańcuchowych na podwoziach gąsienicowych i kroczących. Konstrukcja koparek łańcuchowych na podwoziach gąsienicowych lub kroczących umożliwia stosowanie tych koparek do pracy systemem zabierkowym (blokowym) z taśmową lub kolejową odstawą urobku przy równoległym lub wachlarzowym postępie robót.

Koparki mogą urabiać nadsiębiemie skarpę nadpoziomową lub podsiębiernie skarpę podpoziomową, przy czym urabianie nadsiębierne uniemożliwia uzyskanie pełnej wydajności (podobnie jak w koparkach łańcuchowych na szynowych podwoziach), mniejszy stopień napełniania czerpaków prowadzonych z góry ku dołowi. Stąd też urabianie skarpy nadpoziomowej stosuje się rzadziej, tylko przy prowadzeniu koparki na poziomie pośrednim przy kształtowaniu dwóch skarp nadpoziomowej i podpozio-mowej na przemian.

Stosowanie omawianych koparek do pracy systemem ścianowym jest bardzo niekorzystne ze względu na bardzo wysokie obciążenie mechanizmu podwozia gąsienicowego lub kroczącego.

Urabianie podsiębierne może przebiegać przy zmiennym pochyleniu wysięgnika urabiającego koparki lub przy jego stałym pochyleniu. .

Przebieg cyklu urabiania przy zmiennym nachyleniu wysięgnika polega na tym, że koparka z uniesionym do poziomu wysięgnikiem czerpakowym dokonuje obrotu nadwozia, opuszczając wysięgnik po każdym ruchu obrotowym o grubość skrawanego wióra. Po uzyskaniu dolnego, skrajnego położenia wysięgnika czerpakowego, zależnego od przyjętego kąta kształtowania skarpy, koparka wznosi wysięgnik czerpakowy tło poziomu i w przypadku równego dna wykopu przemieszcza się na nowe stanowisko pracy, odległe od poprzedniego o długość członu plantującego. Po przemieszczeniu się koparki do nowego miejsca nastąpić może kolejny cykl urabiania skały.

Przebieg cyklu urabiania przy stałym pochyleniu wysięgnika polega na tym, że koparka ma wysięgnik opuszczony pod kątem formowanej skarpy z członem plantującym uniesionym do poziomu lub opuszczonym, a dokonując obrót nadwoziem, odspaja skałę. Po każdym obrocie nadwozia koparka przemieszcza się wzdłuż poziomu roboczego na odległość równą ilorazowi grubości warstwy skrawanej (wióra) i sinusa kąta nachylenia wysięgnika urabiającego. Przy skarpach o mniejszych nachyleniach wielkość przemieszczania się koparki po każdym ruchu obrotowym jest większa.

Urabianie nadsiębierne może przebiegać przy zmiennym pochyleniu i ze stałym pochyleniem wysięgnika czerpakowego.

W pierwszym przypadku koparka uraibia skarpę, dokonując obrotu nadwozia z wysięgnikiem uniesionym ku górze pod kątem urabianej skały. Każdy kolejny ruch obrotowy odbywa się po równoległym przemieszczeniu się wysięgnika czerpakowego w głąb skarpy o grubość skrawanego wióra przez załamanie członu pośredniego przy rynnie naczyniowej. W chwili uzyskania przez człon pośredni położenia poziomego kończy się urabianie

SQ