DSC05469

Działki, na których lokalizowane są szkoły w zabudowie mają przeważnie mniejszą powierzchnię niż te, znajdujące się w przestrzeni otwarte). Ich proporcje odpowiadają często podziałom własnościowym zabudowy mieszkaniowej. Oznacza to ograniczenie programu użytkowego, zwłaszcza w zakresie terenów I obiektów sportowych oraz rekreacji zewnętrznej. Zdarzają się rozwiązania wertykalne, polegające na wielokondygnacyjnym spiętrzeniu funkcji i umieszczeniu rekreacji na dachach, platformach łub poniżej poziomu terenu. Kolejnym problemem projektowym przy niewielkiej powierzchni działki jest parkowanie.

Budynki szkolne w zwartej zabudowie obszarów miejskich charakteryzują się łatwą dostępnością z uczęszczanych ciągów pieszych. Taka lokalizacja, jak również wielkość działki w odniesieniu do programu użytkowego odpowiadają bardziej wymaganiom szkoły podstawową niż średnią. Dlatego w zwartej zabudowie powstają częściej te pierwsze. Mogą one towarzyszyć śródmiejskiej zabudowie mieszkaniowej, często realizowane są na jednej działce razem z przedszkolem. Obiekty szkolne w zabudowie to zazwyczaj rozbudowa już istniejących, mieszczących się w budynkach niespelniąjących aktualnych wymagań. Rzadko powstają szkoły, będące integralnym elementem nowych zespołów mieszkaniowych, jak na przykład Anne-Frank-Schule (Papendrecht, Holandia, arch.: H. Hertzberger).

W przypadku lokalizacji w zabudowie zwartej, przy niewielkiej powierzchni działki, ją kształt oraz czasem trudne warunki doświetlenia obiektu ograniczają swobodę w projektowaniu i determinują zewnętrzną formę budynku.