DSC05757

Dzititl r^0,sk,c

onraC. ^J

t Grześkowiak i A K^i,r" rrf. oprać .) S ^t,nu

•XV>

_:c polskie* oprać. J> ■ :nu\i. .S/W>).

,_r< \! Korolko. Wro

niskie Antologio. o

i Okoń. Wrocław 1< tniruuh. Wrocław 1'

970

97i

vie Warszawa 200! 975. BN 1215.

_IIC M. Eustachiewi

iczuk. J S. Grucha

980

8. [w:] Dramaty

985

990

liwska, E. Samów | oprać. W. Wydr

995

polskiego średnic

*

l >, nm łubu. w i*slii\vv taką i !«,• wpinwil,, s.mu sobie. o ludzie, loimiię l<i»ui«._C|

Sami złego pim *yną. gdy żyjąc n,i _NWletk.¹ Kozpuitmei muł zwierzęta które swoich Nu mic|M .i osobliwe zbiegnjąi sję •/ |_llS{'_JVV ^/,,s,>w Uciech tych \i/.ywują prin/. dla lozinnozeni;,

W v. żadnego me mann ^w tym ograniczenia I sytości nijakiej, im tę złość pijecie Jako wodę, tymże jej żarliwiej pragniecie. Syriom morskim podobni, które s;j bezdenne Ach nie wiedząc podobno, jako nieodmienne Niebieskie są wyroki, które to koniecznie

Mieć chcą w sobie, żeby nic stworzonego wieczna-Nic trwało tu na ziemi cóż wiotchc to ciało Z sztuki gliny sklijone wiekować by miało?

Jeszcze gdyby jaki jest z duszami umierać Zwyczaj inszym zwierzętom oraz się zawierać W grób ze wszytkim. Lecz człowiek, lubo skazitdnyin Względem dusze, nie tylko że jest nieśmiertelnym, Ale potym oblecze znowuż się w swą skórę Według wieszczki Frygijej, że trąba gdzieś wzgórę Straszna zabrzmi na którą ziemia niezbadaną Przepaść swoję otworzy. Skąd wszyscy powstaną Królowie i książęta i przed Sędzią srogicm Wszytko przenikającym dadzą liczbę Bogiem Spraw swoii h złych i dobrych. Ci. co sprawiedliwi, Pójdą na odpoczynek, którzy zaś złośliwi W ogień wieczny. A to wiedz, że nic zmazanego Choć najmniejszą mnkulą (cóż splugawionego )

Do Olimpu nic wnidzit*. Wprawdzie że karania Długa zwloką wielki wstręt do pohamowania W tych rozkoszach i barzo ufnłych was czyni;

( oz, kiedy go napotym tyle trój przyczyni Władogi omy Jupiter, i im dłużej mierzy Niepodobnym piorunem, tym ciężej uderzy. Przeto/ nic jest jedno dziś, bo czym kto nie włada,

I )armn to do wieczora i jutra odkłada.

1 tv także terminu będąc tego bliską,

Nad ułomność natury i pleć swoję śliską

|IM»^%

Kil"

10) ■>

1020

1025

1050

1055

10*10

/.,s ,,_v ««»» *yl.. nu aJw, ,

1-,/,-muI.i I tluyic) maut z, _vu pj. ,

,_łyi |x.winim.któtcjc._v.j.l_H>nillT^T*

, ;,>s mi o tym, opiece nutka pol_c<,l_a W pieluchach, A,ul,„„„u _W„, _d

S'ł‘l ⁿ'^c ***• ¹ !'*»* więcc-i co ode _mnil.

Słyszeć mogła a pr/ytym odpocz^ _SłłU.

1l^uUo Cię nie pusze**; teraz s,* tu obie Przespictn w ,ym pokoiku.. Toż nimfc. Ku-irom-Łóżeczka |C| ustąpi. i tuk położone | )«> dnia spały białego Który skoro głowy Podniósł złotej. Dyjuna poprosi jej w łowy Wiedząc gdzieś niedaleko o zwierzu miejscowym,

A sama się zwyczajem ubrawszy |x>lowym.

Smukłą pierś sznurowaniem złotym usuęgnęla I włos złoty w perłowy czepek podzierzgnęła,

Szatę długą niebieską wstęgami opięła,

A luk w rękę i drugą rohatynę wzięła,

P a s k w a I i n i e za sobą kazawszy iść zaraz Spół z nimfami drugiemi. Aż trafiły naraz (idy jeleń urodziwy nad strumieniem owym. Brzegiem się delektując jego lilijowym,

Po nim sobie żerował. Zaczyni się Dyjami Porwie szybko do luku, i gdzie bywa rana Naszkodliwsza w lewą go słabiznę minerzy,

Z którego on postrzału ciężko się uderzy, Zajęczawszy żałośnie. »Olóż wnet zwierzynę Świeżą mamy mową tą potka Pu.skwahnę,

A będzie jej co więcej* Teraz tę gotować Nimfom każe, które ją zarazem szyndować 1 w ćwierci siec poczęły Sanu* poszły głębiej, Gdzie moc srogą bażantów, jarząbków, gołębi, Głus/czów, drozdów, kwiczołów i ptastwa innego Po gałęziach rozwitych lasu tam onego Wieszając się nadejdą A tylkoż z i »ęowy Strzałę zepchnie Dyjana, żaden na dół żywy Z nich nic padnie, tak ze ich P« Sokach obicdwic Nawieszawszy około, mogły nieść zaledwie;

Az też . odpoczęły w chłodzie sobie smdszy.