DSCF5536

248

W. Budzyński, W. Szempuński

podgórskim i na pojezierzu, do 15% na centralnym Niżu Polski i 20% na Nizinie Mazowieckiej. Posuchy dłuższe mogą skutkować nawet 35% obniżeniem plonu.

6.5.2. Wymagania glebowe

Gleby kompleksów żytnich są odpowiednie do uprawy owsa (rys. 6.4). Na kompleksach gleb pszennych owies powinien być uprawiany tylko jako przerywacz fitosanitarny w zmianowaniach o dużym wysyceniu zbożami. Typowe dla owsa są także następujące kompleksy: owsiano-ziemniaczany górski, owsiano-pastewny górski i częściowo zbożowy górski. Na odkwaszonych glebach kompleksu żytniego bardzo dobrego (4) w dobrej kulturze owies powinien ustępować miejsca jęczmieniowi, natomiast na źle uprawionych, zakwaszonych glebach tego kompleksu owies plonuje lepiej niż jęczmień.

kompleks przydatności rolniczej

Rys. 6.4. Reakcja owsa na glebę różnych kompleksów przydatności rolniczej (Dzieżyc, 1993)

W warunkach wysokiego poziomu agrotechniki różnice w wielkości plonów owsa pomiędzy kompleksami 1 i 2 (pszennymi) a 4 i 5 (żytnimi) praktycznie nie występują. Dopiero na kompleksie żytnim słabym (6) plon ziarna spada o około 20%. W ekstensywnych warunkach agrotechnicznych plony owsa na glebach kompleksu żytniego dobrego (5) mogą być o około 22%, a na kompleksie żytnim słabym aż o 35-40% niższe od tych, jakie uzyskuje się na kompleksie 1 i 2. Różnica między kompleksem zbożowym górskim, a owsiano-ziemniaczanym górskim i owsiano--pastewnym górskim wynosi odpowiednio 28 i 50% (Witek, Górski).