DSC06994

uiEJScoim.ta oh.ięu: opuicowamf.m w lat uh m

Ocena - jesień 2008 r.

Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Strzelce Opolskie - studium pochodzi z lat 2006-2007.

MPZP - brak jest planu zagospodarowania przestrzennego miasta Rozmierz.

Układ przestrzenny - wieś jest typową owalnicą z dużym nawsiem, które z czasem zostało zabudowane. Na tym terenie zlokalizowano także kościół parafialny. Do chwili obecnej układ przestrzenny wsi nie uległ zasadniczej zmianie.

Przez wieś przepływa niewielki dek wodny, który w niedużym stopniu rozbija zwartą zabudowę i wprowadza urozmaicenie w jej wnętrzu ruralistycznym.

Zabudowa - zabudowa całej wsi jest zwarta i regularna. Dominują duże gospodarstwa rolne, w których wokół podwórza gospodarczego ustawione są zabudowania. Całość otwarta jest w stronę ulicy, zamknięta niewysokim murem.

Cechą wyróżniającą tę wieś są kamienne mury okalające każdą posesję. Są one stosunkowo małej wysokości, stąd nie przytłaczają zabudowy. Inne obiekty także wykonane są z kamienia. dzięki czemu dobrze komponują się z murem. Wieś nadal sprawia wrażenie schludnej i zadbanej.

Zieleń, woda - we wsi jest jedynie mały dek wodny.

Zieleń wysoka występuje sporadycznie (okolice kośdoła). Brak zieleni od strony wjazdu z Roz-mierki. Także od strony miejscowośd Sucha brakuje zieleni wysokiej. Powoduje to zbytnie odsłonięcie samej wsi (zieleń izolacyjna od wiatrów), co pogarsza jej odbiór z zewnątrz.

Projekty - plac zabaw został uzupełniony o kolejne elementy przeznaczone do zabawy, natomiast w przypadku zieleni przy cmentarzu - projekty nie zostały zrealizowane.

3.38. SKOROCHÓW, GMINA NYSA (2006)

Opracowanie 2006 r.

Wieś Skorochów położona jest na skraju Zbiornika Nyskiego, w niedalekiej odległośd od miasta Nysa. W czasie opracowania stwierdzono, że we wsi nie było gospodarstw prowadzących działalność rolniczą. Baza turystyczno-rekreacyjna była tu dobrze rozwinięta - wpływała na to bliskość zbiornika wodnego. Niewielka część miejscowości zachowała swój tradycyjny, wiejski charakter i zalecano, aby taki stan rzeczy zachować. Zabudowa stawiana po 1945 r. była różnorodna, o wielospadowych dachach z pokrydem w różnych kolorach. Stwierdzono, że nowa letniskowa zabudowa powinna być utrzymana w jednolitym charakterze, aby uniknąć chaosu przestrzennego.

Nie musi być to typowe naśladownictwo starej zabudowy, ale jednak należałoby unikać zbyt wielu wyróżniających się kubaturowo, kolorystycznie i przestrzennie form.

We wsi było sporo zieleni wysokiej, starych drzew liściastych i nowych nasadzeń nawiązujących do rodzimych gatunków, np. brzozy przy drodze. Także otoczenie budynków nawiązywało do dawnego, tradycyjnego charakteru.

Projekt końcowy obejmował zagospodarowanie dwóch ważnych dla miejscowośd miejsc - tarasu wypoczynkowego leżącego naprzeciw świetlicy oraz boiska sportowego. Zaproponowane rozwiązania umożliwią organizowanie większych imprez dla społecznośd lokalnej oraz przyjezdnych.

Opracowanie zostało przekazane 30.11.2006 r.