DSC07308

Rys. 28. Mapa geologiczna podmioceńskiej powierzchni erozyjnej. Według [110] ze strefami ważniejszych uskoków

mastrycht; 2 - kam pan; - sanion; 4 - koniak; 5 - turon; 6 - ccnoman; 7 - jura górna; 8 - strefy uskokowe; 9 - linia nasunięcia Karpa?

Turon. W skład tego piętra wchodzą już utwory węglanowe, wapienie, na ogół piaszczyste, opoka wapienna lub marglista. wapienie margliste i margle. Są to osady o szarych, jasnoszarych i beżowosza-rych barwach, często z bułami brązowych krzemieni. Utwory te występują - jako ciągłe osady - na piaskowcach glaukonitowych cenomanu lub leżą bezpośrednio na dolnokredowym lub gómojurajskim podłożu. Miąższość osadów' turonu jest bardzo różna, od kilku do kilkunastu metrów w części południowej, do kilkudziesięciu metrów w części środkowej i północnej tego obszaru (rejon Dąbrowa Tarnowska - Busko Szczucin), a nawet do ponad stu metrów w strefie granicznej z niecką miechowską.

Na mapie erozyjnej utworów kredowych (rysunek 28), osady turonu ukazują się w najniższej części wczesnych utworów kredowych, graniczących erozyjnie z osadami jurajskimi. Widzimy to w strefie przebiegu podbadeńskiej doliny paleorzeki. zarysowanej między Dąbrową Tarnowską a Lękami Górnymi (na E od Tarnowa), następnie w rejonie Wojnicza, w pa-leodolinie Szczurowa - Wojnicz oraz w wielu fragmentach przebiegu granicy erozyjnej kredy z jurą w rejonie na południe od Brzeska - Bochni - Wieliczki.

Koniak. Są to również utwory marglisto-węgla-nowe. szare i jasnoszare, niekiedy z wkładkami ciemnoszarych skał ilastych Często w nich występują rów nież buły brązow ych krzemieni. Najpełniejsze ich profile występują w środkowej i północnej części obszaru, stanowiąc w tej części przedgórza Karpat, sukcesję osadów kontynuującą się wraz z osadami turonu. W części południowej i zachodniej, gdzie redukcja utworów turonu jest znaczna, osady koniaku są cieńsze i osadzały się na częściowo zdarty ch osadach turonu a naw et bezpośrednio na w apieniach jury górnej.

Szczegółowa analiza utworów kredowych [110] w skazuje, że osady santonu leżą na bardzo zróżnicowanym podłożu, zbudowanym z utworów koniaku, turonu, cenomanu a nawet bezpośrednio na wapie-mach górnej jury . Św iadczy to. że santon leży na osadach przedsantońskiej powierzchni erozyjnej, ścinanej na przełomie koniaku z santonem. Na obszar omawiany transgresja gómokredowa w kroczy ła zatem w dwóch etapach. W pierwszym etapie w cenomante. zwiększając w turonie i koniaku swój zasięg i trwała mniej więcej do schyłku koniaku. Po - przynajmniej częściowym - wycofaniu się na przełomie koniaku z santonem morza z tego obszaru, utwory starszej tn-tzresji morza gómokredowego (cenoman-koniaki uległy częściowej redukcji erozyjnej. Powierzchnia ta w santonie została ponownie zalana przez młodszą in-eresję morza gómokredowego. w wyniku której okadziły się utwory młodsze, obejmujące *anton. kam