DSCN6371

Z POGRANICZA

ukończyłpienimy stopień Reiki (Shoden), ma z całą pewnością zdolności do tizdratulanla tkordb. Gdy pomyślimy o tym, wydaje sif to dziwne, ie możemy nauczyć się uzdrawianiadole-glhooścł w tak knkklm czasie, bo przecieżjest to dla człowieka najtrudniejsza izecz na śmiecie. Nawet dla mnieJest to zadziwiające. Ale właśniejest to charakterystyczne dla naszej duchowej metody uzdrawiania, ie możemy nauczyć się czegoś tak trudnego to (Ok prosty sjwsćb. Ą

Pytanie: Przy pomocy Metody Reiki można uzdrawiać innych. Ale co z nami samymi f Czy można się samemu uzdrawiać!

Odpowiedź: Gdybyśmy nie mogli tudratuiać siebie, jak moglibyśmy uzdrawiać innych!

Pytanie: Co należy uczynić, aby nauczyć się drugiego slofmia (Okuden)! i

Odpowiedź: Stopień ten wykorzystuje kilka metod uzdrawiania, np. lekkie klepanie, głaskanie, naciskanie rękami, uzdrawianie na odległość, usuwanie nawyków (uzdrawianie mentalne). Najplenu poznaj pierwszy stopień, a kiedy uzyskasz dobre wyniki* będziesz zachowywał się odpowiednio, będzieszuaciu/y, moralny i entuzjastyczny wobec Reiki, toioledy zostaniesz inicjowany.

Pytanie: Czy jest w Metodzie Reiki coś więcej do nauczenia niż drugi stopień!

Odpowiedź: Jest jeszcze tidjwyiszy stopień (Shinpiden).

To tylesam Usul. Zakładam, że cytowane fragmenty pochodzą rzeczywiście z oryginalnego podręcznika, a nie są mistyfikacją, bo i po co byłoby to komuś potrzebne, Skoro więc powyższe wypowiedzi M. Usui sąjego własnymi, to pozostawiam czytelnikowi wolną rękę, aby zrobić użytek z tego tekstu. Myślę, że część tego, co wydaje się niezrozumiale i zagmatwane w naukach oferowanych współcześnie można skonfrontować z pierwowzorem. I choć są tojedynie lak krótkie wypowiedzi, to nawet w tych warunkach można z nich wiele wyciągnąć.

Kto otworzy sif na wiedzę, może ją przyswoić. \ffl

G.Meyrtnk

Przez niezliczone pokolenia ludzie korzystali z wiedzy, która była w nich samych, w ich Duszy, podświadomości czyjakkolwiekby tego nie nazywać. Nie zawsze była ona wystarczająca dla rozwoju ludzi na Ziemi. Dlatego też pojawiali się pojedynczy ludzie, którzy posiadali mniej lub bardziej świadomą umiejętność kontaktowania się ze światem Ducha. Nazwijmy ten świat Zaświatem, bojakąś nazwę trzeba przyjąć dla czytelności tekstu.

Ludzi o takich umiejętnościach zaliczano często do proroków, świętych, czasami Bogów, a przynajmniej do osób na usługach Boga lub z jego posłannictwa. Wszystko to dlatego, że nie do wyobrażenia było dla przeciętnego człowieka, że kontakty z Zaświatem i do tego świadome są w ogóle możliwe, a tym bardziej dla osób zwyczajnych. Jeśli więc taki człowiek się pojawiał, to w mniemaniu prostych ludzi musiał być kimś wielkim, wybranym. Takie były po prostu czasy, tacy byli ludzie i taka ich świadomość.

Zdrugłej strony niewyobrażalnym było, że kontakt z Zaświatem to niekiedy mo-nologz tamtej strony, a innym razem dialog, w którym bierze też udział człowiek. Dla wielu kultur były to po prostu objawienia. Nie umiano sobie poradzić z prostotą tego kontaktu.

Nie dopuszczano też myśli, że istotaz Zaświatu może być nie tylko wielka, ale też zwyczajna lub całkiem malutka (traktuję sprawę wielkościjedyniew uproszczonym, ludzkim pojęciu). Najczęściej uznawano, żejest to sam Bóg lub inna lego typu Istota. Po prostu doszukiwano się w każdym kontakcie Istot o określonych boskich właściwościach , ale rozumianych w potocznym tego słowa znaczeniu.

Wszystkie te sprawy doprowadziły do tego, że w każdej religil, a co za tym idzie także w kulturze, doszukiwano się niezliczonych objawień boskich i wprowadzono kult miejsc związanych z tymi objawieniami. Tak rozumiany rodzaj kontaktu z Zaświatem miał swoje podłoże nie w chęci znalezienia prawdy, lecz w strachu, niewiedzy, zakłamaniu i paru innych cechach. I tak właściwie ma się to do dzisiaj.

Następująjednak od dziesięcioleci zmiany w energetycznym wspomaganiu Ziemi 1 Jej mieszkańców. Stąd też daje się zauważyć, że coraz częściej pojawiają się tu ludzie o wysokim poziomie duchowym i energetycznym. Przychodzą świadomie i często świadomie korzystają ze swojej wiedzy. Stąd też wynika fakt, że występuje powszechne zainteresowanie rzeczami nieznanymi, tajemniczymi, duchowością szeroko pojętą. I to również powoduje, że coraz częściej przychodzą tu ludzie, którzy potrafią rozmawiać z Zaświatem albo przynajmniej sluchaćjego monologów. Wśród tych ludzi nie ma pojęć I wyobrażeń uznawanych dotychczas za nadprzyrodzone. Oni traktują te kontaktyza tak naturalne,Jak kontakty z ludźmi. Stąd coraz więcej literatury na ten temat.

Przyjęło się nazywać tego typu kontaktyjako channeling\ słowo to najczęściej występuje w literaturze. Rodzaj kontaktu może być jednak różny, począwszy od pismaautomatyczno-intuicyjnego po odbiór wewnętrzny bądź słuchowy. Osoba, która wchodzi w ów kontakt, może przekazywać uzyskane treści nieświadomie lub zachowując pełną świadomość, ba nawet brać udział w dyskusji. Nie będę się tutaj rozpisywał o sprawach teoretycznych i praktycznych. Nie będę poruszał spraw dotyczących wiarygodności przekazów oraz sposobów ich selekcjonowania czy też bezpieczeństwa całego procesu. W tym celu odsyłam do literatury dostępnej na rynku, w tym do niektórych pozycji spośród umieszczonych w bibliografii na końcu książki. Ponadto odsyłam też do mojej autorskiej Internetowej strony www, gdzie poruszane są niektóre sprawy tego typu oraz są tam odsyłacze do Innych źródeł w Internecie.