DSC02

Założenia tzw. chromosomowej teorii dziedziczności Morgana

1.    Wartość c-o określa się jako 96 rekombinantów (czyli osobników które mają inny niż rodzice układ alleli na chromosomach) w stosunku do całości potomstwa w krzyżówce

2.    Wartość c-o jest dla dwóch genów sprzężonych stała

3.    Wartość c-o jest niezależna od kombinacji alleli, w której allel dominujący i recesywny został wprowadzony do krzyżówki (jest niezależny od kombinacji w jakiej występuję u form tzw. dzfidch=roazicielskich)

4.    Dla różnych par genów sprzężonych wartość c.o. wynoszą od ułamka 96 do 5096. Powyżej 5096 rekombinantów, oznacza dziedziczenie niezależne (niesprzężone) zgodne z II prawem Mendla

5.    Skoro dla danej pary genów sprzężonych 96 rekombinacji (czyli wartość C-O) jest stała tzn. że każdy gen ma na chromosomie stałe miejsce tzw.locus

6.    Jeżeli założymy że w profazie I mejozy w czasie zachodzącego C.O proces pękania chromatyd i wymiany odcinków DNA jest przypadkowy (losowy) to prawdopodobieństwo zajścia c.o między dwoma genami, leżącymi na tym samym chromosomie (czyli genami sprzężonymi) będzie proporcjonalne do odległości loci tych dwóch genów czyli odległości w jakiej leżą na chromosomie

7.    Częstość zachodzenia c.o. jest zatem jedynie funkcją odległości między genami leżącymi na jednym chromosomie i nie zależy zupełnie od tego jakie geny w danych loci się znajdują.