ły się tam gotowe dziedziny (zbiory wartości) dla atrybutów takich jak: status rekordu, poziom bibliograficzny, język", alfabet, typ materiału itd.
Część piąta zawiera przykłady wypełnionych rekordów. Ukazują one pewne sposoby opisywania jednostek różnych poziomów bibliograficznych, opierając się na sytuacjach typowych przy opisie książek i wydawnictw ciągłych.
Ostatnia część zawiera listę wszystkich pól i podpól rekordu oraz alfabetyczny indeks przedmiotowy.
Ogólnie powiedzieć można, iż całe opracowanie charakteryzuje przejrzysta i prosta budowa. Układ materiału i zastosowany system odsyłaczy rzeczywiście ułatwiają studiowanie niełatwego przecież i specyficznego tekstu. Wydaje się, że dzięki temu CCF może być zrozumiały zarówno dla bibliotekarzy i pracowników informacji naukowej o niewielkim przygotowaniu informatycznym, jak i dla projektantów systemów komputerowych pragnących zapoznać się z zasadami opisu dokumentów w systemach zsutomtyzowanych.
OKREŚLENIE FUNKCJI FORMATU WYMIANY DANYCH
Przed omówieniem cech samego formatu warto przypomnieć roz-róźnienie; jakie przyjmuje się na ogół w teorii baz danych. Chodzi o dostrzeganie różnicy między rekordem logicznym (utożsamianym w niniejszym omówieniu z modelem pojęciowym bazy danych), a rekordem fizycznym.
Mówiąc o modelu pojęciowym będzie się tu miało na myśli sposób widzenia bazy danych przez pewną grupę użytkowników. Przykładowo, gdyby istniała jedna wielka, bibliograficzna baza danych ogólnego przeznaczenia, to można by mówić o modelu pojęciowym administratora tej bazy (obraz całościowy) oraz modelach poszczególnych grup
168