dydaktyka 013

Opracowane na podstawie: C. Plewka, Metodyka nauczania teoretycznych przedmiotów zawodowych: podręcznik dla kandydatów na nauczycieli, cz. 1, ITE, Radom 1999, s. 281.

Warunkiem powodzenia zajęć prowadzonych metodą dyskusji wielokrotnej jest dobrze dobrany temat dyskusji. Nie powinien on być całkiem obcy - uczniowie powinni j posiadać o nim pewną wiedzę i łączyć z nim jakieś własne doświadczenia. Niezależnie od przygotowania merytorycznego uczniów do podjęcia dyskusji, metoda ta wymaga, aby nauczyciel umożliwiał im dostęp do różnych, potrzebnych w dyskusji, źródeł informacji. Informacje mogą być analizowane indywidualnie przez każdego ucznia lub grupowo.

Dyskusja wielokrotna, zwana także grupową, w swej podstawowej fazie sprowadza się do konfrontowania opinii i poglądów w małych, 4-6-osobowych grupach uczniów. Są one formowane przez nauczyciela na początku zajęć dydaktycznych. Powierza on każdej z nich to samo zagadnienie do dyskusji. Pracę w utworzonych grupach poprzedza wprowadzenie nauczyciela. On też określa zadania grup, ich liczbę oraz czas pracy.

Dyskusja powinna doprowadzić do uzgodnienia wspólnego stanowiska grupy, które jest przedstawiane na forum klasy przez wyłonionego przez grupę lidera. Prezentując je, powinien on przedstawić uzasadnienie zawierające argumenty, które w toku dyskusji grupowej przesądziły o takim a nie innym wyborze.

Po prezentacji rezultatów dyskusji każdej z grup, następuje dyskusja plenarna, w której udział biorą zarówno liderzy, jak i pozostali członkowie grup.

Ostatnim ogniwem zajęć jest podsumowanie, którego dokonuje nauczyciel. Powinno się ono sprowadzać do wyrażenia opinii o osiągnięciu celów zajęć, dokonania opisowej oceny pracy grup, ich liderów i dyskusji plenarnej oraz wystawienia ocen poszczególnym uczestnikom dyskusji.