Emisja głosu
2

Co nie sprzyja rozwojowi mowy?

-    zbyt krótkie wędzidełko podjęzykowe,

-    ubytki zębowe,

-    nieprawidłowy zgryz,

-    oddychanie przez usta,

-    krótki wydech,

-    niesprawne wargi i język oraz/lub słabe czucie ułożenia warg i języka,

-    nadwrażliwość śluzówki w jamie ustnej,

-    zaburzenia czucia w obrębie aparatu artykulacyjnego,

-    niedosłuch (i inne poważniejsze problemy ze słuchem),

-    niedostatecznie ukształtowany słuch fonematyczny,

-    karmienie z butelki,

-    ssanie smoczka.

PRZYCZYNY WAD WYMOWY

•    nieprawidłowa budowa narządów mowy,

•    nieprawidłowa budowa języka-język duży, gruby, umięśniony, krótkie wędzidełko

•    nieprawidłowy zgryz- zgryz otwarty, tyłozgryz, zgryz skrzyżowany,

•    anomalie w uzębieniu,

•    niesprawność języka i warg,

•    zbyt duże lub obniżone napięcie języka,

■    wady podniebienia,

•    niektóro utarty chorobowe górnych dróg oddechowych,

•    zaburzony słuch fonematyczny,

•    nieprawidłowe wzorce,

•    upośledzenie umysłowe,

•    choroby-organiczne systemu nerwowego,

■    porażenia okolicy rdzenia przedłużonego,

•    zaburzenia emocjonalne,

•    upośledzony słuch

NAJPOWSZECHNIEJSZE ZABURZENIA MOWY

OPÓŹNIENIE ROZWOJU MOWY CZYNNEJ

Jest to niewielkie opóźnienie rozwoju mowy, zwykle ustępujące samoistnie około 4-5 roku życia. Dotyczy opóźnienia mowy czynnej przy prawidłowym słuchu i dobrym rozumieniu mowy oraz przy normalnym poziomie rozwoju intelektualnego. Następstwem tego stanu rzeczy mogą być trudności w nauce czytania i pisania. DYSLALIA Seplenienie (sygmatyzm) to nieprawidłowa wymowa głosek s, z, c, dz, ś, ź, ć, dź, sz, ż, cz, dż. Mogą to być zamiany głosek, np. najczęściej spotykana zamiana „sz” na „s”. Może to być całkowite opuszczanie trudnej dla dziecka głoski. Wtedy język jest mało komunikatywny. Wreszcie dziecko może tworzyć (substytuować) dźwięki nie istniejące w języku polskim np. boczne lub międzyzębowe „s”.

Reranie (rotacyzm) to nieprawidłowa wymowa głoski „r”. Tu także może być zamiana „r” najczęściej na „1” lub ,j”. Zdarza się opuszczanie głoski, ale najbardziej nieprzyjemne dla słuchacza jest „r”gardłowe, języczkowe, wargowe i inne nie występujące w języku polskim. Terapia jest wówczas bardzo trudna.