E
6

Jednym z kluczowych haseł teorii J.A. Schumpeiera jest pojęcie „twórczej destrukcji". Koncepcja „twórczej destrukcji’’ odnosi się do procesów zachodzących wewnątrz przedsiębiorstw, gdzie, dzięki innowacjom, następują zmiany w dotychczasowym działaniu firmy, dokonuje się niszczenie jej struktur od wewnątrz, po czym na miejscu starych struktur tworzą się nowe, bardziej dostosowane do otoczenia. Twórcza destrukcja jest nieodłączną cechą systemu kapitalistycznego, czymś, z czym każde przedsiębiorstwo musi sobie radzić. Zaletą jej jest postęp techniczny i gospodarczy, ponieważ każda nowa formacja jest bardziej doskonała w stosunku do poprzedniej. Jednakże słabą stroną tak pojmowanego systemu kapitalistycznego jest brak równowagi i stabilności w gospodarce.

Schumpeter dużą wagę przykłada do idei przedsiębiorczości. Pod pojęciem przedsiębiorców rozumie on wszystkich, którzy posiadają dar przedsiębiorczości, czyli zdolności do wprowadzania na rynek innowacji. Przedsiębiorcą jest więc ten kto wprowadza innowacje -gdy je przestaje wprowadzać, przestaje być przedsiębiorcą.

Przedsiębiorcze zachowania obejmują właściwości nastawione na innowacyjność, takie jak: kreatywność, wyobraźnia, intuicja, głównie jednak zdolności zorientowane na realizację : samodzielność, samoodpowiedzialność, zdolność integracji i kooperacji, umiejętność rozwiązywania konfliktów, gotowość ponoszenia ryzyka i siłę forsowania pomysłów (patrz rys. niżej)

MYŚLEĆ	DZIAŁAĆ
zdolności zorientowane na innowacyjność	zdolności zorientowane na realizację
(kreatywność, intuicja, wyobraźnia)	(samodzielność, zdolność do współpracy,
samoodpowiedzialność,
	gotowość ponoszenia ryzyka).

Zachowania przedsiębiorcze charakteryzują przede wszystkim właścicieli przedsiębiorstw i menedżerów. W literaturze występuje jeszcze pojęcie Interpreneur, które pokrywa się z każdym pracownikiem, który realizuje praktyczne innowacje i działa tak, jakby sam był przedsiębiorcą. Ten typ pracowników odnosi się głównie do kadry zarządzającej wyższego szczebla.

W literaturze przedmiotu wyróżnia się ponadto trzy dodatkowe typy przedsiębiorczych zachowań:

„subprzedsiębiorca” - każdy pracownik wyższego i częściowo średniego manedżmentu, którego przedsiębiorcze zachowanie będzie wspierało zmiany strukturalne, „współprzedsiębiorca” — ta część wykwalifikowanych pracowników, którzy mogą być motywowani do przedsiębiorczego zachowania poprzez polepszone możliwości samokierowania i samoorganizacji,

„przedsiębiorczo nastawieni pracownicy” - każdy pracownik, który na gruncie swojej osobowości, fachowości i kompetencji sam może skłaniać się do przedsiębiorczych zachowań, przy odpowiednim wsparciu przełożonych.