miast /godnie z badaniami modelowymi może być obniżona do k = 0,6“
: 0,8 w przypadku odległości szykan od progu wynoszącej około 0,8 wysokości piętrzenia, zależnie od kształtu szykany. Często przyjmowana jest wartość k — 1,2, natomiast BN-67/8811-01 przewiduje znacznie większą wartość k — 2,0.
W pewnych przypadkach należy się liczyć z przejściem przez przelewy Kry lodowej, która może wywierać dodatkowe obciążenia na szykany i inne Konstrukcje wskutek uderzenia. Obciążenia te mogą być wyznaczone ze \vz« >ru
PL=RLhb T [1-9]
gdzie: P/, — siła wywierana przez krę, T,
Rf — wytrzymałość lodu na zgniatanie przyjmowana w tym przypadku 100 T/m2,
h — grubość lodu wyznaczona na podstawie obserwacji, m, b —szerokość szykan lub długość odcinka kry, który uderza o ściankę, m.
< >bciążenie lodem uwzględniamy przy obliczaniu filarów i konstrukcji podobnego typu. Obciążenie to dzielimy na obciążenie dynamiczne i obcią->'<*u i <» staytyczne, które należy obliczać zgodnie z normą BN-67/8811-01 p 2 oraz normą PN-64/B-03203 p. 2.3.6.
Ciśnienia hydrodynamiczne krótkotrwałe powstają przy uderzeniach hydraulicznych, które obliczamy zgodnie z zasadami hydrauliki.
Parcie wiatru na budowlę działające w różnych układach, np. na za-niKnięeie (p. 3.4) uwzględniamy w przypadku, gdy jest ono podniesione. Parcie wiatru obliczamy ze wzoru
[1-10]
= v2Fca 16 000
gdzie: v — prędkość wiatru (wg danych meteorologicznych), m/s,
F — powierzchnia poddana działaniu wiatru, m2, a •—■ współczynnik parcia dynamicznego (1,0-4-2,2), c — współczynnik opływu przyjmowany 1,4.
Skąd
Pw=0,0000875 u2Fa T [1-11]
< >pmcz wymienionych obciążeń uwzględniane są jako długotrwałe obcią-/nua następujące:
wyposażenie mechaniczne obiektu,
obciążenia wywołane skurczem i pęcznieniem oraz zmianami termicznymi,
zaś jako obciążenia krótkotrwałe:
parcie hydrostatyczne i hydrodynamiczne przy przepływach kontrolnych,
—• parcie wód filtracyjnych przy nieprawidłowo działających drenażach oraz zmiany obciążeń przy trzęsieniach ziemi.
Parcie wody poziome dodatkowe przy trzęsieniach ziemi obliczamy ze wzoru
Hs = 0,55 ksywH2 T [1-12]
gdzie: ks — współczynnik sejsmiczności (tabl. 1-5), y,v — gęstość pozorna wody, T/m3,
H — wysokość słupa wody przed konstrukcją, m.
Tablica 1-5
Przyspieszenia, współczynniki sejsmiczności i prędkości przemieszczeń
Przyspieszenie, mm/s2 |
50-100 1 |
o LTC CS] 1 O o ł*H |
250-500 |
500-1000 |
Współczynnik sejsmiczności ks |
0,010 i |
0,025 |
0,050 |
0,100 |
Prędkości przemieszczeń, mm/s |
>10 |
10-20 |
21-40 |
41-80 |
Ramię siły Hs wynosi 0,575 H licząc od wolnego zwierciadła wody.
Przy projektowaniu konstrukcji ziemnych, omawiając działanie sił sejsmicznych i ich wpływ na obciążenia budowli, należy zwiększyć siły masowe stosując dodatkową gęstość pozorną Ays równą
Ay5=-1,5 ksy T/m3 [1-13]
gdzie: 1,5 — współczynnik bezpieczeństwa, ks — współczynnik sejsmiczności,
Y — gęstość pozorna wody lub gruntu, T/m3.
Zamiast zwiększenia gęstości pozornej można również stosować inną metodę obliczania stateczności skarp i zboczy, przyjmując do obliczeń umowne zwiększenie nachylenia kąta a skarpy (o kąt sej śmiemy), przy wstrząsach zwiększany jeszcze o współczynnik bezpieczeństwa
tg0=l,5ks [1-14]
Ostatecznie kąt nachylenia skarpy przyjmujemy
a' = a-(-© [1—15]
Obliczenia stateczności skarpy przy powyższym założeniu możemy stoso
wać, gdy spójność nie istnieje.
25