1- Zagadnienia wstępne
1- Zagadnienia wstępne
i
- odtwarzaniu infrastruktury krytycznej,
* uruchomieniu programu pomocy finansowej dla poszkodowanych, rtj
- odtworzeniu i uzupełnieniu zasobów oraz przywróceniu gotowości podmio- j tów ratowniczych,
- sporządzeniu analiz i raportów dotyczących działań podmiotów systemu bez- i pieczeństwa powszechnego podczas reagowania i odbudowy. •
Faza monitorowania polega między innymi na:
- analizie zjawisk mogących stanowić źródło zagrożeń;
- analizie ryzyka i prognozie skutków zagrożeń.
Jest ona realizowana w sposób ciągły.
Sukces zarządzania w sytuacjach kryzysowych zależy przede wszystkim od i mądrego i spójnego prawa, jakości działań planistycznych i organiza^jny.Gh pod-- i jętych przed wystąpieniem jakiegoś zdarzenia oraz funkcjonowania sfruktur pań- j stwa w sytuacji zagrożenia. Plany kryzysowe dzielimy na plany strategiczne,Qpe- i racyjne i taktyczne.
Jako podsumowanie rozważań zawartych w tym rozdziale Warto przytoczyć! założenia zarządzania kryzysowego, które przedstawiono w podręczniku Geue-1 ric Crisis Management Handbook (GCMH). Generalnie, sprowadzają się one do 91 .kwestii:
p 1.Kryzysy są częścią żyda społeczeństwa, dlatego należy być na niej przygotowanym.
2. Należy opracowywać ciągłe plany reagowania i zarządzania w sytuaq’ach kryzysowych, weryfikować je w drodze monitorowania oraz ćwiczeń.M ■: 3. Ważne jest przejmowanie iniqatywy, bez czekania na instrukcje z góry, jednak; zawsze należy działać w opardu o przepisy prawne.
4. Należy ustalić hierarchię waźnośd problemów, przy jednoczesnyntlllcwido-waniu słabości.
5. Nie wolno ulegać panice.
6. Na każdym etapie zapobiegać eskalacji sytuacji kryzysowej. • -
\ 7. Szukać sojuszników, zabiegać o akceptaq'ę społeczną w toku realizacji działań.
8. Wykorzystywać wszelkie dostępne siły i środki.
9. Po wygaszeniu „sytuacji kryzysowej", należy analizować jej przyczyny^ podęj-J mowane działania, weryfikować plany, aby zapobiegać powtórzeniom tragicznych! zdarzeń.29
i E. Icndraszcak W Kozłowski cyt GCMH. s 2ft-ŁS
1.5 Infrastruktura krytyczna
^EZagadnienia ochrony infrastruktury krytycznej uregulowane były do tej pory m Wielu ustawach i aktach niższej rangi* jednak bez wyraźnego, jasnego zdefiniowania tego pojęda, funkqonującego od dawna w państwach Europy Zachodniej. ^Zgodnie natomiast z nowo przyjętą ustawą o zarządzaniu kryzysowym infrastrukturę kryzysową rozumiemy jako „systemy oraz wchodzące w ich skład podwiązane ze sobą funkcjonalnie obiekty, w tym obiekty budowlane, urządzenia, instalacje, usługi kluczowe dla bezpieczeństwa państwa i jego obywateli oraz służące Ulupewnieniu sprawnego funkcjonowania organów administracji publicznej, a także |ns ty tuqi i przedsiębiorców"31.
^Infrastruktura krytyczna obejmuje systemy:
E$a) zaopatrzenia w energię i paliwa,
Rb) łączności i sied teleinformatycznych, gg|c) finansowe,
I d) zaopatrzenia w żywność i wodę,
Hęje) ochrony zdrowia, gf) transportowe i komunikacyjne,
g) ratownicza,
h) zapewniające ciągłość działania administraq*i publicznej,
i) produkcji, stosowania, przechowywania i składowania substanq'i chemicznych i promieniotwórczych, w tym rurodągi substancji niebezpiecznych.
Tak zdefiniowana infrastruktura krytyczna podlegać będzie ochronie w myśl ustawy o zarządzaniu kryzysowym. Ochrona ta będzie prowadziła do zapewnienia sprawnego funkq’onowania w czasie sytuacji kryzysowych systemów, które zostały przedstawione powyżej.
* Ustaw* z dnU 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2004 r- Nr 241, poz. .2416, z póin. zmj/
- ustawa z dnia 23 sierpnia 2001 r. o organizowaniu zadań na rzecz obronności państwa realizowanych przez przedsiębiorców (Dz. U. Nr 122, poz. 1320, z póin. zm.),
- rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 czerwca 2003 t w sprawie obiektów szczególnie ważnych dla bezpieczeństwa i obronności państwa oraz ich szczególnej ochrony (Dz. U. Nr 116, poz. 1090),
- rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 sierpnia 2004 r- w sprawie wykazu przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu gospodarczo-obronnym (Dz. U. Nr 192, poz. 1965).
* Art 3 pkt 2 ustawy o zarządzaniu kryzysowym z dnia 26 kwietnia 2007 r.