rodowego Systemu Pogotowia Obronnego (NSPO)1 2 3 w Narodowy System Pogotowia Kryzysowego (NSPK).
W kraju tę problematykę normuje Strategia Bezpieczeństwa Narodowego RP4 oraz Polityczno-Strategiczna Dyrektywa Obronna RP5.
Na podstawie powyższych dokumentów ustanowiono Narodowy System Pogotowia Kryzysowego (NSPK)6, obejmujący pięć zasadniczych komponentów, w tym:
- opcje zapobiegania we wszystkich sytuacjach kryzysowych,
- środki reagowania kryzysowego,
- przeciwdziałanie zaskoczeniu i agresji,
- stopnie alarmowe.
Przedsięwzięcia NSPK zostały zawarte w „Wykazie przedsięwzięć i procedur uruchamiania Narodowego Systemu Pogotowia Kryzysowego”. Na podstawie ustaleń zawartych we wspomnianej dyrektywie, poszczególne działy administracji rządowej zobowiązane zostały do uszczegółowienia zadań realizowanych w ramach NSPK.
W Polsce w roku 2007 zostało utworzone Rządowe Centrum Bezpieczeństwa do współpracy z komórkami i jednostkami organizacyjnymi NATO i UE oraz innych organizacji międzynarodowych7.
W Unii Europejskiej - fundamenty pod wspólną politykę UE w dziedzinie ochrony cywilnej położyło spotkanie ministerialne w 1985 roku. Od tego czasu w Unii przyjęto szereg rezolucji związanych generalnie z bezpieczeństwem ludności cywilnej:
- o wdrażaniu współpracy społeczeństw w zakresie ochrony cywilnej z 25.06.1987 r.,
- o nowych trendach współpracy społeczeństw w dziedzinie ochrony cywilnej z 13.02.1989 r.,
- o współpracy społeczeństw w zakresie ochrony cywilnej z 23.11.1990 r.,
- o doskonaleniu wzajemnej pomocy między państwami członkowskimi w przypadku katastrofy naturalnej lub technologicznej z 08.02.1991 r.,
- o wzmocnieniu współpracy społeczeństw w zakresie ochrony cywilnej z 31.10.1994 r.
W dniu 29 lipca 1991 roku Rada Unii Europejskiej przyjęła decyzję w sprawie wdrożenia jednego europejskiego alarmowego numeru telefonicznego- 112.
Powyższe rezolucje mają na celu zdynamizowanie procesów budowy kompatybilnych systemów bezpieczeństwa w krajach członkowskich. Narodowe systemy ochrony cywilnej noszą już jednak różne nazwy (gotowości cywilnej, gotowości kryzysowej, bezpieczeństwa cywilnego, zintegrowanych systemów zarządzania kryzysowego i ochrony cywilnej). Na czele tych struktur stoją dyrektorzy generalni, po wspólnych spotkaniach, to oni nadają ton doskonaleniu struktur, techniki, zadań i procedur w zakresie standardów bezpieczeństwa ludności cywilnej w każdych, nawet ekstremalnych warunkach. Od roku 1996 w Unii były podejmowane działania i wysiłki na rzecz przygotowania kandydatów do Unii Europejskiej.
Aktualnie w UE akcentuje się następujące problemy z zakresu ochrony cywilnej:
- zapobieganie i zwalczanie skutków katastrof, klęsk żywiołowych oraz aktów terroru,
- doskonalenie współpracy z międzynarodowymi ośrodkami nauki, nauczania i szkolenia,
- prowadzenie regularnych spotkań dyrektorów generalnych,
- prowadzenie intensywnych akcji informacyjnych i edukacyjnych w sprawach samoochrony (pomóż sobie sam),
- wprowadzanie nowych projektów (załącznik 6), technik i procedur w dziedzinie bezpieczeństwa ludności,
W systemach bezpieczeństwa państw UE - dominują następujące zasady:
- każdy minister odpowiada za sprawy bezpieczeństwa będące w jego kompetencjach,
61
1 NSPO jen (o zespół zasad, procedur i przedsięwzięć realizowanych w ramach systemu
obronności państwa, w warunkach zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa państwa kryzysem lub wojną, mający na celu zapewnienie adekwatnego do potrzeb reagowania m te zagrożenia. Zob, R. Jakubczak, J. Flis, Bezpieczeństwo narodowe,,,, op, crL, *,256.
* Zaakceptowana przez Radę Ministrów 22,07,2003 r. i zatwierdzona przez Prezydenta
RP wdm% września 2003 r.
Postanowienie Prezydenta RP z dnia 12 marca 2004 r, o wydaniu Polityczno-Strategicznej Dyrektywy Obronoej Rzeczypospolitej Polskiej (M. P, Nr 16, poz. 255), ttitże zob/. art, 4a ust. 1 pld 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony RP (Dz. U. Z 2004 r. Nr 241, poz. 2416, z późn. zm, w Dz U. z 2004 r. Nr 277, poz, 2742, z 2005 r. Nr 180, poz. 1496 oraz z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711 i Nr 220, poz. 1600,
4 Ustawa z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz. U. Nr 89, poz. 589 1590), an, 34.
Ibidem,art, lOi II.