Foto2354

Zarządzanie kryzysowe - praktyczny przewodnik po nowelizacji ustawy

cje klasyfikacji budżetowej nie może być dokonany w okresie opracowywania budżetu, a suma wszystkich rezerw celowych nie może przekroczyć 5% wydatków budżetu danej jednostki. Rezerwami celowymi dysponuje zarząd jednostki samorządu terytorialnego.

Zakończenie

Ustawa o zarządzaniu kryzysowym wypełnia lukę w przepisach dotyczących obowiązków administracji publicznej na rzecz ochrony obywateli, mienia i środowiska. Do tej pory za ochronę odpowiadały poszczególne organy zgodnie ze swoją właściwością rzeczową i miejscową, W omawianej ustawie udzielono odpowiedzi na pytanie, co się stanie jeżeli możliwości działania tych organów zostaną zakłócone ze względu na nieadekwatność posiadanych sil i środków w stosunku do zagrożenia. Ponadto, wprowadzając fazy zarządzania kryzysowego, ustawa wskazuje na konieczność podejmowania działań, które w konsekwencji pozwalają uniknąć sytuacji kryzysowej bądź znacznie złagodzić jej skutki. Również w przypadku konieczności reagowania na sytuacje kryzysowe uzk wprowadza nomim, główny akcent kładąc nie na tworzenie dokumentów planistycznych, lecz na właściwe przygotowanie zespołów ludzkich.

Pomimo to nie można uznać procesu przygotowania administracji i społeczeństwa na sytuacje kryzysowe za zakończony. Cechą charakterystyczną takich sytuacji jest bowiem często paraliż działania władz związany z przerwaniem linii telekomunikacyjnych, brakiem zaopatrzenia czy zakłóceniem działań transportu. Przyczyną takich zdarzeń może być zarówno konflikt militarny, klęska żywiołowa, jak i działalność terrorystyczna. Niezależnie od przyczyny, konieczne jest wówczas skupienie się na utrzymaniu minimalnych warunków pozwalających na przeżycie. Silnie scentralizowane systemy, jak chociażby prezentowany system zarządzania kryzysowego, mogą w takich przypadkach okazać się niewydolne. Znaczenia natomiast będą nabierać rozwiązania lokalne oparte na samorządzie gminnym i powiatowym. Naturalnym zatem uzupełnieniem zarządzania kryzysowego powinien być system ochrony ludności. Niestety, pomimo wielokrotnych prób zmiany istniejącego stanu rzeczy obowiązującym aktem prawnym w dziedzinie ochrony ludności pozostaje ustawa o powszechnym obowiązku obrony, gdzie obrona cywilna została zdefiniowana jako struktura powołana i przygotowywana pod kątem funkcjonowania w warunkach wojennych.

Biorąc pod uwagę prace prowadzone pod egidą Szefa Obrony Cywilnej Kraju nad nową koncepcją ochrony ludności, można przewidywać, że realizacja zadań w tym obszarze zostanie oparta na zadaniach własnych poszczególnych rodzajów samorządu terytorialnego. Powstaną zatem dwa systemy wzajemnie się uzupełniające: silnie scentralizowany rządowo-samorządowy system zarządzania kryzysowego i zdecentralizowany samorządowy system ochrony ludności.