historia ogrodow8

ozdabiano je muszlami i wykładzinami z drobnych kamieni (grotte rocaille) lub na wzór naturalnych sklepiono z głazów (grota rustykalna).

Głaz

— kamień duży o formie naturalnej, nieobrobiony — zazwyczaj polodowcowe granity, na których umieszczano napisy dla upamiętnienia miejsc, osób i zdarzeń; rozpowszechniony w ogrodach romantycznych.

Herbarium

—    zob. zielnik.

Herma

—    motyw dekoracyjny w formie czworokątnego słupa, zwężającego się zwykle ku dołowi, zwieńczonego głową lub popiersiem; w ogrodach był stosowany jako element wolno stojący, na tle szpalerów lub jako przyścienny w powiązaniu z różnymi budowlami.

Holendernia

—    ozdobna obora dworska w ogrodach romantycznych, dla bydła pasącego się na polanach i łąkach ogrodowych, a należąca do dekoracyjnego sztafażu; obok pomieszczeń dla bydła i trzody często urządzano w holendarniach również małe apartamenty mieszkalne.

Hortus conclusus

—    średniowieczny ogródek różany, usytuowany przy budynku mieszkalnym, otoczony murami i przeznaczony do uprawy róż, ale też innych kwiatów i ziół oraz do wypoczynku; zazwyczaj wyposażony w studnię lub fontannę, ławy darniowe oraz altanę.

Ikebana

— japońska sztuka układania kwiatów według określonych reguł, znaczenia symbolicznego poszczególnych roślin i wymowy artystycznej układów kompozycyjnych, stosownie do okoliczności, miejsca, pory roku, dnia, pogody, nastroju; znana od VIII wieku i kultywowana do dziś w różnych stylach rozwijanych przez specjalne szkoły ikebany.

Jardin d’hivei

—    zob. zimowy ogród. Jardin óxotique

—    zob. egzotyczny ogród.

Kamień pamiątkowy

—    kamieniowi pamiątkowemu nadawano w odróżnieniu od.głazu — formę geometryczną lub architektoniczną; umieszczano napis dotyczący zdarzeń, osób, różnych miejsc lub oderwanych pojęó i idei; sytuowano go zazwyczaj w odpowiednim otoczeniu.

Kanał

—    sztuczny zbiornik wody o wydłużonym kształcie i regularnych brzegach; stosowany od renesansu w założeniach ogrodowych na terenach nizinnych, początkowo jako granica i ochrona ogrodu, a w baroku zazwyczaj na głównych osiach kompozycyjnych.

Klomb

—    Skupina wolno stojąca z roślin ozdobnych, drzewiastych lub zielnych, o zarysie poziomym kolistym lub owalnym i charakterystycznym rozmieszczeniu pod

907