historia ogrodow
0

je, fontanny i lawy darniowe, ogrodzona; służyła jako miejsce zabaw i spotkań młodzieży dworskiej.

Maszkaron

—    rzeźbiarski motyw dekoracyjny w kształcie stylizowanej głowy ludzkiej, często na pół zwierzęcej, o zdeformowanych groteskowo rysach i fantastycznej fryzurze; w ogrodach występuje najczęściej w fontannach i kaskadach, stanowiąc oprawę plastyczną wypływu wody; rozpowszechniony w renesansie i baroku.

Monopteros

—    typ świątyni starożytnej w formie okrągłej kolumnady przykrytej dachem; rozpowszechniony w pawilonach ogrodowych w XVIII i XIX wieku.

Naumachia

—    basen otoczony amfiteatrem służący do urządzania widowisk bitwy morskiej; znana w starożytnym Hzymie; w ogrodach występuje jako element dekoracyjny, głównie w założeniach krajobrazowych XVIII wieku.

Nimfeum (nympheum)

—    ozdobna budowla ogrodowa ze źródłem naturalnym lub sztucznym; rozpowszechniona w ogrodach renesansu i baroku.

Ogród miłości

—    zob. łąka kwietna.

Opus tapiarum (topiary work)

—    rośliny drzewiaste sztucznie strzyżone w różne formy geometryczne lub figuralne; stosowane w ogrodach od czasów rzymskich; rozpowszechnione zwłaszcza w Anglii i Holandii

Oranżeria

—    zob. pomarańczamia.

Pagoda

— świątynia buddyjska, najczęściej w kszałcie wieży; rozpowszechniona w europejskich ogrodach romantycznych jako budowla ozdobna, wielopiętrowa, z charakterystycznymi dla budownictwa chińskiego podwiniętymi daszkami oddzielającymi poszczególne piętra pagody.

P’ aj — lou

budowla chińska w formie ozdobnej bramy, zazwyczaj bogato rzeźbiona, przykryta od góry nadprożem z jednym lun kilkoma podwiniętymi daszkami: wznoszone w celu zaakcentowania ładnego widoku lub ważnego miejsca poświęconego pamięci jakiejś' osoby albo zdarzenia, sytuowane przy wejściu do świątyni, na granicy prowincji itp.

Palmiaraia

—    szklarnia specjalna przystosowana do hodowli palm używanych do ozdoby ogro-dów w okresie lata lub służących celom dydaktycznym; rozpowszechniona od XIX wieku w ogrodach dworskich i publicznych miejskich.

Parkways

—    drogi w rodzaju autostrad przeznaczone dla swobodnego ruchu kołowego bezkolizyjnego, ukształtowane w ścisłym powiązaniu z warunkami naturalnymi i walorami otaczającego krajobrazu; rozpowszechnione zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych Ameryki od początków XX wieku.

909