historia ogrodow6

-ogrodowych i ogrodowych, często bogato zdobione rzeźbiarsko i z ozdobnych krat, zwłaszcza na osiach głównych; niekiedy w formie budowli przejazdowych. Byliny

— rośliny zielne wieloletnie, rozwijające, się w ciągu szeregu okresów wegetacyjnych dzięki trwałej cze.ści podziemnej; należą do nich wieloletnie trawy, rośliny cebulowe i bardzo liczne inne rośliny kwiatowe.

Chata

—    budowla ogrodowa naśladująca z wyglądu zewnętrznego proste domy wiejskie, kryte strzechą, posiadająca natomiast bogato wyposażone wnętrza; stosowano je w ogrodach sentymentalnych XVIII i pocz. XIX wieku,

Chłodnik

—    zob. altana.

Corbeille

—    zob. kosz kwiatowy.

Cynek

—    figura geometryczna, złożona z pięciu punktów zajmujących narożniki i środek kwadratu, według której sadzono drzewa ozdobne w laskach i boskfetach ogrodów renesansowych i barokowych, jak również drzewa owocowe w sadach.

Darniowa ława

—    ława wykonana z darni układanej warstwami lub z bokami murowanymi, a kryta darnią; występuje w ogrodach średniowiecznych, najczęściej wokół muru ogrodzeniowego.

Donica

—    naczynie gliniane albo drewniane na kwiaty; krzewy lub drzewa.

Dukt

—    przesieka w gęsto zadrzewionym ogrodzie lub w lesie; również widok wzdłuż alei albo pomiędzy ‘klombami i grupami drzew w ogrodach krajobrazowych.

Dzika promenada

—    przestrzeń ogrodowa porośnięta naturalną gęstwiną drzew 1 krzewów, wyposażona w sieć nieregularnych dróg spacerowych, przylegająca do ogrodu barokowego; rozpowszechniona w XVIII w.

Egzotyczny ogród (subtropicai garden, jardin exotique)

—    wyodrębniony fragment z większego założenia ogrodowego przeznaczony do eksponowania latem rozmaitych roślin egzotycznych wysadzanych do gruntu w kubłach i donicach w różnych układach; rozpowszechniony w ogrodach dworskich i miejskich od połowy XIX wieku.

Egzotyczna roślina

—    roślina intredukowana stosowana w ogrodach dla ich wzbogacenia, pochodząca z innych krajów i kontynentów.

Eksedra

—    półkolista nisza, kolumnada lub pergola, z ławą kamienną obiegającą po obwodzie wewnętrznym.

Erem

—    albo pustelnia, zob. ermitaż.

Ermitaż

—    mały pawilon ogrodowy, sytuowany -na uboczu, przeznaczony do rozmyślań, kon-

905