historia ogrodow
2

Podest

—    albo spocznik, oznacza poziomą płaszczyzną podwyższoną wzglądem drogi, placu lub tarasu, sytuowaną przed różnego rodzaju wejściami* a ponadto poziomą płaszczyznę dzielącą poszczególne biegi schodów i ramp.

Poidło

—    albo pojnik, stanowiły naturalny względnie sztuczny zbiornik wodny, z którego zwierzyna ma możliwość czerpania wody do picia; były urządzane we wszystkich zwierzyńcach.

Poraarańczarnia

—    albo oranżeria, -ozdobny budynek ogrodowy, parterowy, zazwyczaj 'jednownę-trzowy i oświetlony jednostronnie wysokimi i szerokimi oknami eksponowanymi na południe, ogrzewany, o temperaturze 0—5°C, przeznaczony do uprawy bądź przechowywania w okresie zimy pomarańcz, cytryn i innych roślin egzotycznych; występuje głównie w barakowych ogrodach dworskich.

Prato (pratum commune)

—    publiczny ogród miejski urządzany w średniowieczu poza murami miasta jako duża łąka spacerowa z alejami, stawami, zdrojami itp.; przeznaczony dla wypoczynku -oraz jako miejsce zabaw dla mieszczan.

Promenada

—    aleja spacerowa z miejscami do wypoczynku, urządzana od XIX wieku w założeniach ogrodowych publicznych, w uzdrowiskach i kąpieliskach.

Prospekt

—    widok z określonego punktu wzdłuż osi kompozycyjnej; w ogrodach wykorzystywany dla powiązań poszczególnych elementów lub części w jedną całość przestrzenną przy wykorzystaniu alei, duktów, kanałów, kulis.

Ptaszamia

—    woliera, duża 'klatka na ptaki; w średniowieczu występuje często łącznie zs zwierzyńcem; od renesansu zazwyczaj w formie budowli ozdobnej w ogrodach.

Putto

—    motyw dekoracyjny w rzeźbie, ogrodowej przedstawiający nagą postać dziecięcą; rozpowszechniony szczególnie w ogrodach barokowych.

Hampa

—    pochylnia komunikacyjna o łagodnym spadku, służąca do pokonywania różnicy poziomów; występuje w ogrodach tarasowych XVII, XVIII wieku.

Remiza

—    niewielki teren w otwartym polu, specjalnie zadrzewiony głównie przy udziale gęsto sadzonych, bujnie rosnących i ciernistych krzewów, służy jako miejsce osłony i schronienie dla zwierzyny.

Riding

—    aleja do konnej jazdy; rozpowszechniona w XVIII i XIX wieku w ogrodach dworskich i publicznych.

Rosarium

—    wyodrębniony fragment większego założenia ogrodowego, przeznaczony do uprawy róż różnych gatunków i odmian; rozpowszechnione od XIX wieku.

Sadzawka

—    sztuczny zbiornik wody w obramieniu rustykalnym (z darniny, z płotków fa-szynowych itp.) urządzany w ogrodach jako element dekoracyjny i użytkowy.

Sala ogrodowa

—    element przestrzenny o charakterze dużego wnętrza ogrodowego sytuowanego

911