historia ogrodow
1

Parter

—    element płaszczyzny ogrodu o zarysie geometrycznym, stanowiący płaski kwietnik z różnego rodzaju ornamentem; może też stanowić gazon albo składać się z basenów.

Parterre d’eau

—    zob. parter wodny.

Parterre de broderie

—    zob. parter haftowy.

Parter gazonowy

—    albo angielski (parterre a 1’anglaise), tworzył trawnik z wyciętymi ścieżkami według geometrycznego wzoru oraz rabata okalająca parter.

Parter haftowy (parterre de broderie)

—    płaski kwietnik o układzie analogicznym do ornamentów haftu, wyznaczony niskim żywopłotem na tle żwiru lub piasku; motywami ornamentów są zazwyczaj rośliny (np. lilie andegaweńskie), niekiedy herby bądź inicjały; często łączony był ornament o motywach roślinnych i delikatnym rysunku żywopłotowym z geometrycznym wzorem głównym, żywopłotowo-kwietnym, o grubszych liniach złożonych z obwódki żywopłotowej i kwiatów; rozpowszechniony w ogrodach barokowych.

Parter kompartymentowy (parterre de broderies a compartiments)

—    jest odmianą parteru haftowego w układzie symetrycznym.

Parter oranżeriowy (parterre de 1’orangerie)

—    wyróżnia się charakterystycznym motywem -oranżeriowych drzewek kubłowych, ustawianych licznie na okres lata w szpalerach pojedynczych łub podwójnych wzdłuż dróg albo na rabatach; występowały zazwyczaj w otoczeniu -oranżerii.

Parter rabatowy (parterre de pieces coupees)

—    charakteryzuje się symetrycznym podziałem na wzorzyste rabaity kwiatowe otoczone ścieżkami posypywanymi -piaskiem lub innym barwnym materiałem.

Parter węzłowy (knotted bed-s)

—    płaskie kwietniki ozdobione ornamentem z przeplatających się pasm; pasma były tworzone z roślin kwiatowych obwiedzionych żywopłotem na tle żwiru, piasku, muszelek, albo też inaczej — z wąskich ścieżek na tłe trawnika lub płaszczyzny kwiatowej; rozpowszechniony w ogrodach XVI wieku.

Parter wodny (parterre d’eau)

—    parter, którego głównym elementem jest jeden lub kilka basenów, zazwyczaj w połączeniu z fontannami; stosowany w rozwiązaniach ogrodów barokowych ■oraz współczesnych.

Patte-d’oie

—    zob. gęsiej stopki układ.

Pergola

—    budowla ogrodowa, składająca się z dwóch rzędów słupów, podtrzymujących poziomą konstrukcję kratową, na której rozpięto rośliny pnące; szeroko stosowane w ogrodach XIX i XX wieku.

Perystyl

_■ przestrzeń ogrodowa, dziedziniec lub plac otoczony dookoła portykiem kolumnowym; rozpowszechniony w budownictwie mieszkalnym starożytnej Grecji i Rzymu.

Planty

_ założenia ogrodowe publiczne w miastach, powstałe na miejscu dawnych fortyfikacji miejskich; stanowią zazwyczaj ciągi spacerowe, nieraz bardzo obszerne, tworzące w pianie miasta charakterystyczny układ pierścieniowy; rozpowszechnione w XIX wieku.

910