Image 12

w Kiurym Korzyści całkowite z konsumpcji żywności przestają wzrastać. W punk* cie tym osiągamy maksymalne korzyści z konsumpcji - konsument znajduje się w pozycji równowagi.

Zasada malejących korzyści marginalnych jest odwracalna: ponieważ korzy* ści marginalne są mniejsze przy wyższym poziomie działalności (konsumpcji) dlatego przy niższym poziomie działalności korzyści marginalne są większe.

Opisaną zasadę malejących korzyści marginalnych możemy przedstawić na wykresie (wykres 4).

Wykres 4. Całkowite i marginalne korzyści konsumpcji żywności

Korzyści marginalne z konsumpcji żywności

żywności w ciągu tygodnia

Krzywa korzyści całkowitych (zadowolenia z konsumpcji) rośnie wraz ze wzrostem ilości konsumowanej żywności. Wzrost korzyści całkowitych jest jednak coraz wolniejszy a po osiągnięciu odpowiednio wysokich rozmiarów konsumpcji korzyści całkowite przestają wzrastać.

I j_aCy wzrost korzyści całkowitych jest wynikiem zjawiska malejących ko-, . _marginalnych. Ponieważ każdy dodatkowy kilogram żywności konsumo-_cjągu tygodnia dostarcza konsumentowi coraz mniejszego zadowolenia ^wany mniejszych korzyści), stąd suma korzyści z konsumpcji coraz większej

ilości żywności zmniejsza się.

ZASADA ROSNĄCEGO KOSZTU MARGINALNEGO

Korzyściom osiąganym z działalności gospodarczej towarzyszą zawsze koszty alternatywne (korzyści z alternatywnego zastosowania ograniczonych zasobów). Dlatego zjawisko malejących korzyści marginalnych jest ściśle powiązane ze zjawiskiem rosnących kosztów marginalnych.

przy danym dochodzie pieniężnym, którym dysponuje konsument w ciągu tygodnia, przeznaczanie coraz większej części dochodu na zakup odzieży oznacza, iż musimy rezygnować z coraz większej ilości jednostek żywności.

Wraz ze wzrostem konsumpcji odzieży zmniejszają się korzyści marginalne. Równocześnie koszt marginalny konsumpcji odzieży będzie wzrastał. Dzieje się tak dlatego, iż koszt marginalny odzieży jest równy korzyściom marginalnym z poświęcanej żywności. Ponieważ zwiększając konsumpcję odzieży rezygnujemy z coraz większej ilości konsumowanej żywności (poziom konsumpcji żywności spada) dlatego korzyści marginalne konsumpcji żywności zwiększają się natomiast koszty marginalne konsumpcji odzieży rosną.

Przypuśćmy, że nasz dochód pozwala zakupić 5 kg żywności tygodniowo.

Wówczas korzyści całkowite z konsumpcji żywności znajdują się w punkcie

A (wykres 4). Pierwszą jednostkę odzieży możemy otrzymać rezygnując

z piątej jednostki żywności. Osiągamy zadowolenie (korzyść) z konsumpcji

odzieży lecz nasze zadowolenie z konsumpcji żywności zmniejszy się z A

do B (wielkość e). Wielkość ta jest kosztem marginalnym konsumpcji

jednostki odzieży tygodniowo. Jeśli chcielibyśmy konsumować następną

jednostkę odzieży musimy zrezygnować z czwartej jednostki żywności.

Korzyść z konsumpcji kolejnej jednostki odzieży jest w tym wypadku

mniejsza aniżeli poprzednio. Równocześnie koszt marginalny równy utracie

zadowolenia z konsumpcji żywności jest większy (wielkość d). Całkowity

^oszt konsumowania dwóch jednostek odzieży wynosi e + d. Dalsze

zwiększanie konsumpcji odzieży przynosi nam coraz mniejsze przyrosty

orzyści (zadowolenia) przy równoczesnym wzroście kosztów margina-

^nych ' całkowitych konsumpcji odzieży (kosztów rezygnacji z korzyści

* konsumpcji żywności, które rosną wraz ze spadkiem rozmiarów

onsumpcji żywności). Zmiany kosztów konsumpcji odzieży przedstawia wykres 5.

25