Image 80

84

dopuszcza się maksymalnie ok. 2 razy). Dzięki małym kosztom materiałowym i stosunkowo prostej technologii silniki te znajdują coraz większe zastosowanie do budowy napędów' RP, jak i OSN [14].

Oprócz silników komutatorowych prądu stałego stosuje się także silniki bezkomutatorowe. W porównaniu z silnikami komutatorowymi charakteryzują się one:

-    brakiem zakłóceń elektrycznych, pochodzących od komutatora,

-    mniejszymi stratami energii,

-    zwiększoną trwałością (komutator i szczotki są najmniej trwałym elementem konstrukcji silnika), przez co nic wymagają stałej konserwacji (czyszczenie i wymiana ww. elementów itp ).

W silnikach tych rolę komutatora spełnia specjalny clektroniczy układ przełączający (tzw. komutator elektroniczny) w obwodzie wzbudzenia, działający w zależności od położenia kątowego wirnika. Łączą więc one zalety silników prądu stałego (wysoka sprawność i łatwość sterowania) z zaletami silników prądu zmiennego (prosta budow^ra, wysoka trwałość ograniczona jedynie żywotnością łożysk, minimalne opory ruchu, ograniczenie konserwacji). Układ przełączający nie jest konstrukcyjnym elementem silnika. Należy do podzespołu sterującego silnikiem.

Sterow^ranie prędkością silnika prądu stałego z magnesami trwałymi (oraz z uzwojeniami prądu zmiennego w obwodzie wzbudzenia) połega na zmianie napięcia zasilającego silnik. Silniki o małej mocy są sterowane za pomocą wzmacniaczy tranzystorowych sterowanych impulsowo, a silnik o dużej mocy za pomocą tyrystorowych prostowników trójfazowych (6,14). Układy tyrystorowe pozwalają na sterowanie ruchem silnika [6,14]:

a w jednym kierunku, tzw. układy półsterowne (rys. 3.41),

Rys. 3.41. Układ półsterowny wg [6,14]