Image 86

89

b)    magnetoelekfryczne (wirnik czynny) - ze stałymi magnesami;

c)    hybrydowe - najnowocześniejsze i najczęściej obecnie stosowane, łączą właściwości dwóch poprzednich odmian (wirnik częściowo bierny i częściowo czynny - wirnik bierny wzmacnia działanie wirnika czynnego).

ad a)

Ma on parzystą liczbę biegunów (rys. 3.46a) z nawiniętymi na nich cewkami. Każde dwie cewki leżące naprzeciw' siebie są połączone szeregowo, tak aby. przy zasilaniu ich prądem wytwarzały od strony wirnika dwa przeciwne bieguny magnetyczne. Wirnik (diatnagnetyk) jest tak ukształtowany, że dła wybranych położeń względem danej pary przeciwległych biegunów jego reluktancja jest najmniejsza. Przepływ prądu przez uzwojenie pary przeciwległych biegunów powoduje ustawienie się wirnika w położeniu, odpowiadającym najmniejszej reluktancji, tzn. 8-0. Włączenie prądu do uzwojeń pary biegunów sąsiednich, przy równoczesnym wyłączeniu prądu z poprzednio zasilanych uzwojeń, powoduje zatem przeskok wirnika w położenie sąsiednie, czyli obrót o kąt © (zwany podzialką kątow^fą silnika), adb)

Wirnik jest magnesem trwałym lub rzadziej elektromagnesem. Działanie silnika jest podobne do działania silnika reluktancyjnego, z tym żc ustawienie wirnika wynika z oddziaływania na siebie pól magnetycznych wirnika i stojana (rys. 3.46b).

Rys. 3.46. Zasada budowy' elektrycznych silników skokowych: a * silnik reluktan-cyjny; b - silnik magnetoclcktryczny; 0 - przemieszczenie kątowe silnika (skok)