67
d'ex = kd
gdzie K^O-^)3^'
kd = 101 MPa1,3 - dla kół o zębach prostych; kbc - współczynnik szerokości wieńca (w stosunku do zewnętrznej długości tworzącej koła stożkowego); kbe= b/Re = (0,2...0,3); kup - współczynnik nierównomiemości rozkładu obciążenia wzdłuż linii styku; kHp = f(HB, rozmieszczenie kół względem łożysk, kbe)
PARAMETRY ZADANE:
Schemat reduktora;
TuT2, N-m; n„ n2, min u; Tmax/Tnom;
np, 0>P1(2), 0HPmaxl(2), &FPmax 1(2), MPa. Warunki pracy przekładni.
1. OBLICZANIE ŚREDNICY ZĘBNIKA I DOBÓR INNYCH PARAMETRÓW PRZEKŁADNI
1.1. Zewnętrzna obliczeniowa średnica zębnika, mm
T2 k k Ą
(rys. 5.3.4a,b);
kA - współczynnik uwzględniający zewnętrzne obciążenie dynamiczne (tabl. 5.3.9); vH - współczynnik uwzględniający zmianę wytrzymałości przekładni stożkowej w porównaniu z przekładnią walcową; vH= 0,85.
1.2. Przyjmując wstępnie z\ = 17, oblicza się moduł obwodowy zewnętrznym'tc = dć\lz[ i zaokrągla mle do wartości zbliżonej do mtc=mn, mm, zgodnej z PN3 (tabl. 5.3.2).
1.3. Liczba zębów zębnika Z\-dei/mte-Liczba zębów koła zębatego z2= z,u.
Z\, z2 — liczby całkowite.
1.4. Przełożenie rzeczywiste przekładni u n.-z2/z\.4 5
1.5. Długość zewnętrzna tworzącej koła stożkowego, mm
Re = 0,5mle\Jz j+zf .
1.6. Szerokość wieńca kół zębatych, mm b=Rekbe. b - liczba całkowita (mte^ (1/8...1/10) b).
1.7. Długość średnia tworzącej koła stożkowego, mm
Rm-Rc - 0,5 b.
1.8. Kąty stożków podziałowych, st
ó,= arc tg(l/ura); ó2=arc tg(ura).
1.9. Średnice zewnętrzne kół zębatych, mm
-podziałowych deim = mlez^2)',
- wierzchołków zębów doel(2)=dC\(2)+2 mtecos5\(i)\
- stop zębów dfeu2)=de I(2,-2,4 m/ccosói(2).
1.10. Moduł w średnim przekroju zęba, mm
mm= m,eRm/Re.
1.11. Średnice średnie kół zębatych, mm
dm\(2)= film Zi(2).
Obliczone wymiary i dobrane parametry przekładni - rys. 5.3.2.
2.4. Współczynnik międzyzębnego obciążenia dynamicznego kHtf = f (i3, klasa dokładności, twardość zębów (tabl. 5.3.14).
2.5. Współczynnik uwzględniający nierównomiemość rozkładu obciążenia między parami zębów w zazębieniu kHa = f (i3, klasa dokładności):
- dla zębów prostych kHa = 1,0.
2.6. Jednostkowa obliczeniowa siła obwodowa, N/mm
Wnt= F,knp kHlSkHakA/b.
2.1. Obliczeniowe naprężenia stykowe, MPa
ry — 373 7 7 / Wlit i U 1 ^ rr 4
UH~Z,H ZyMZ.e\\ —-J-— ^ UHp ,
v Vh Uml U
gdzie Z„,ZM,ZC (5.3.1 p. 2.7).
3. SPRAWDZANIE OBLICZENIOWYCH NAPRĘŻEŃ
GNĄCYCH
3.1. Współczynnik międzyzębnego obciążenia dynamicznego przy zginaniu zęba kFd= f (i9, klasa dokładności, twardość zębów) (tabl. 5.3.14).
3.2. Współczynnik nierównomiemości rozkładu obciążenia względem linii styku kFp = 1+1,5 (kup -1).
3.3. Współczynnik uwzględniający nierównomiemość rozkładu obciążenia między parami zębów w zazębieniu kFa = f (i3, klasa dokładności) kFa = 1,0.
3.4. Jednostkowa obwodowa siła obliczeniowa przy zginaniu, N/mm Wpt=FtkFp kF# kFakA /b.
3.5. Ekwiwalentna liczba zębów z ,(2)a] = z H2)/cos 6 H2y
3.6. Współczynnik kształtu zębów zębnika i koła zębatego Yf5i(2)= f (zi(2)eq, 3i(2)) (3i(2)= 0) (rys. 5.3.5). Obliczenia wykonuje się dla koła z pary „zębnik -koło zębate", dla którego jest mniejszy stosunek
&FP 1(2)/^FS 1(2) -
3.7. Obliczeniowe naprężenia gnące, MPa
<^/ i(2)= Yrai(2) WFt/(vF mm)<. o~FPi(2),
gdzie vF - współczynnik uwzględniający zmniejszenie wytrzymałości stożkowej przekładni w porównaniu z przekładnią walcową vF = 0,85.
4. SPRAWDZANIE WYTRZYMAŁOŚCI ZĘBÓW
PRZY PRZECIĄŻENIACH
4.1. Maksymalne naprężenia stykowe, MPa
O/fmax = &H / Tmax/7nom $dHPmax 1(2).
4.2. Maksymalne naprężenia gnące, MPa
CFf maxl(2)= OVl(2) (/max /nom) k~Opp max 1(2)-
SPRAWDZANIE OBLICZENIOWYCH NAPRĘŻEŃ STYKOWYCH
2.1. Siła obwodowa w zazębieniu, N F,=2Tl-\tf/dm\-
2.2. Prędkość odwodowa kół, m/s i3=Trdmt t?i/(60 TO2)-
2.3. Klasa dokładności= f (•$) (tabl. 5.3.10).
Ze względów technologicznych nacinanie kół o zębach prostych nie wymaga znormalizowania wartości mtc.
W związku z udokładnieniem u przekładni (patrz PARAMETRY ZADANE i p. 1.4) wprowadza się korektę przełożenia następnego do obliczeń stopnia napędu i zawartości kolumn a i T (tabl. 2.4).
Dla 1°//-°hp 1100 /(Tup >5% wprowadza się odpowiednią zmianę szerokości kół b (p. 2.6) i przeliczenie parametrów przekładni od p. 1.9 przy nowej wartości b.
Zaleca się również udokładnienie Cf„p wg 5.2 p. 5.2 jak dla przekładni o obliczonych i dobranych parametrach.