img004 5

•    W zakładzie prefabrykacji z wysokim poziomem wykonywania przyjmuje się

R = R® + 1,64 s, ale nie mniej niż 1,13 R^ .    (7.4)

Wielkość „s” jest tam znana z bieżącej kontroli (wzór 7.3).

•    W szczególnych przypadkach wykonawca konstrukcji decyduje o koniecznym R, wynikającym z konkretnych warunków wykonywania.

•    Odpowiednio do technik postępowania, np. obróbka termiczna czy stosowanie domieszek, R ustala się doświadczalnie. Podobnie postępuje się przy stosowaniu dużych ilości betonu, gdyż chodzi o niezawyżanie kosztów.

7.9. Związek pomiędzy wytrzymałością średnią a skiadem betonu

Od dawna poszukiwano i poszukuje się możliwie dokładnego związku pomiędzy składem betonu a jego wytrzymałością. Najprostszą postać wzoru podał Bolomey:

R = A

^fC_

v W

(7.5)

gdzie:

R - wytrzymałość normowa na ściskanie, czyli po 28 dniach,

— - współczynnik cementowo-wodny równy masowemu stosunkowi ilości cementu W do wody w mieszance betonowej,

A - współczynnik zależny od wytrzymałości cementu i rodzaju kruszywa, a - współczynnik zależny od jakości cementu.

Tak sformułowaną zależność przyjęły też polskie normy, ustalając w dostosowaniu do badania wytrzymałości na kostkach 15 x 15 x 15 cm, wartości dla A i a wg tablicy 7.4.

Tablica 7.4. Wielkości współczynników A (A, i A₂) oraz a

Rodzaj kruszywa	dla C/W	a	A	Wytrzymałość cementu [MPa]
			ł\	25	35	40	45	55
Naturalne	< 2,5	0,5	A,	14	18	20	21	23
	>2,5	-0,5
			A:	9,5	12	13	14,5	15
	< 2,5	0,5	A,	15,5	20	22	24	26
Łamane	^ 2,5	-0,5
			A:	10,5	13,5	14,5	16	17,5

Wzór (7.5) jest aktualny tylko dla:

•    próbek dojrzewających w warunkach laboratoryjnych,

•    betonów nie zawierających dodatków, przy C/W = od 1,2 do 3,2,

•    porowatości mieszanki betonowej po zagęszczeniu < 2%

•    zastosowanego kruszywa skalnego,

•    betonów nie podlegających żadnej dodatkowej obróbce technologicznej,

Po podstawieniu wartości stałych, wzory na wytrzymałość średnią przyjmują postać:

160