img446

Neogotyk:

-    ściany były bogato zdobione malowidłami przodków, zbrojami średniowiecznych rycerzy, kandelabrami;

-    kamienie i cegły, z których budowano mury, sztucznie postarzano; modna była stylizacja budowli na ruinę;

-    malowniczość i nastrojowość tej architektury miała skłaniać do refleksji i zadumy;

-    elementy gotyku: ostre łuki, krzyżowe sklepienia, najeżone krenelażem mury; gotyk był jedynie kostiumem nakładanym na konstrukcję.

Architektura romantyzmu nie stworzyła zespołów miejskich, jak miało to miejsce w klasycyzmie. Celowała głównie w rezydencjach, budynkach sakralnych, rzadziej w budownictwie o przeznaczeniu publicznym. Do najbardziej znanych budynków w stylu neogotyckim można zaliczyć londyński Parlament, który stał się wzorcem tego rodzaju budowli, np. w Budapeszcie. Architektów pociągała egzotyka. W parkach budowano domki mauretańskie i tureckie. Przykładem tej tendencji jest w Polsce zamek kórnicki, w którym elementy neogotyckie łączą się z mauretańskimi czy indyjskimi.

Nie da się ukryć, że romantyzm był epoką afektów. Do zasług tej epoki należy zaliczyć umiejętne powiązanie architektury z krajobrazem i projektowanie budowli, które nie pełniły żadnej użytecznej funkcji lecz były jedynie obiektem podziwu. Budowle romantyczne nie były ograniczane przymusem określonego stylu.