IMG
29

Rys. 4.18. Wpływ metody spawania na zawartość azotu i tlenu w spoinach [16]

Elektroda

rutylowa

Elektroda_

zasadowa

Wysuszona ^B w 500 °C					Sj § $ $	\ Bez suszenia | j | '//////////////////////////////Z'.
—	| Wysuszona | | w 150°C |
		\ Drut ) | zanieczyszczony ^
			| Drut rdzeniowy |
				1 Czysty, suchy | ^ topnik i drut

Spawanie ręczne ^elektrodą otuloną (MMAW)

Metoda GMAW (argon)

Metoda GMAW (CO2)

Spawanie łukiem krytym (SAW)

0

20    40

_1_1

Zawartość wodoru, ml/100 g metalu

Rys. 4.19. Zawartość wodoru w spoinie w zależności od metody spawania [1]

Ilość gazów rozpuszczonych w spoinie w znacznym stopniu zależy od metody spawania. Pokazano to na rysunkach 4.18 i 4.19. Najniższe zawartości tlenu i azotu w spoinie występują podczas spawania metodą GTAW (TIG), a najwyższe podczas spawania drutem proszkowym samoosłonowym (SSAW). Najniższe zawartości wodoru w spoinie uzyskuje się podczas spawania elektrodami zasadowymi dobrze wysuszonymi. Rozpuszczone w płynnym metalu gazy, takie jak azot, wodór i tlen, mogą:

139