IMG51

w JTwydpfwśr" (Bimim w „Pobktth", 1941). Z poematem kołchozowym pt. Atmm Fsmina (1949) wystąpi! te! młody wówczas poeta Aleksandr Jaerya.

Produkcyjną odmianę tego gatunku wydali Michaił Łukofltn - Dtlrń pnący {Rmboaó dM. 1944). Siemian Kinaoow -■ Wułar- Wara; (1950), Pawie! Antokolsłri — H' zaułku za Arłmtern (W tmJkk xa Arbśtom, 1954). Poematy dydaktyczne pisał m in Swpen Szcnpecaow — Stctfiltwtj poAróty (W dobryj par*. 1947) oraz Piwhk Hornom (1950JSW tym ostatnim znalazł mę tragiczny epizod t okresu kolektywizacji: tytułowy bohater, czternastoletni pionier, z inspiracji rejonowego pełnomocnika do spraw rekwizycji zboża, donosi na własnego ojca oraz sąsiadów władzom politycznym W odwet za swój .wyczyn” aostaje bestialsko zamordowany wraz z młodszym bratem Szczipa-caow zgodnie i ówczesną oficjalną pedagogiką kreuje postać Pawlika Mor ozonu aa bohatera, powielając ten wzorzec osobowy do naśladowania przez rówieśników pionierów".

Wymomowe poematy,. • właściwie rymowane opowieści, trudno zaliczać do utworów artystycznych. Nadmierna opisowość, natrętna retoryka, styl języka propagandy i zafałszowanie rzeczywistości przedstawionej — to pod-awt uhomacnd tych utworów, uchodzących w iwom czasie za modele do rea&zarazafaKŚ reaśamu socjalistycznego, z powojenną wykładnią tego prądu.

Podejmowane przez ówczesną generację poetów, szeregowych uczestników wajay, z naroży Ssjfców (A. Mseżyrow, S. Gudzenko, S. Narowczatow i inni), próby dMMośmma wę do WMÓW obowiązkowych i prawideł .słusznego" pms me przymody ioaki(o« wartych odnotowania Mino składanych ■Mp^nahswwe dsMmocp • gotowości włączenia ag w nurt pnwoyur; □mzywuMóo pafcuicme to ma było w stanie nnwiązać osobistego kontaktu t rytmem czaaw. marnym dachem zdanowuczyzny Wiatu a mch odnajdzie właściwy tao dopuro po roku 1954,

Omeweyąr powojom* poezję pod kąsam najbardziej chanktifyetyamycfc. psamwhmnwytt presji u ia preduksp ftmrMrtysłycassftjie nalały zapominać o narcie poeap    Ńdł atsnfirjatiw). powstającej w kręgu

poetow „wduchoeyeh w wbd” i prwńaująeych sobą mmo prwciwwestw Iow i wadu trudności, da jakie hyb aaramoi ptaana w okrasie brutalnego traktowana jobcych" i aMpemameg* uywygmanla .swwtsh", Nąjogótahg, chodzi tu o twórców shsaeiiow—ysh w totnoh dwud skutych    bespoórad-

nich uczeetaików społu mapakaju formalnage, lakwh Jak N. Ausjsw osy L Selwkiski, • ukże antarałnysh ipadśehłsraów, • mmmm kontynuatorów umiej formacji — L. Mnrtynowu, N /ahołmhłogóN

Powojenna twórczość poetycka Aaiejswa j Hełwuuk/egn w niewielkim Stopniu przypominała dawną świetność obu tych autorów, meczących m mapie poetyckiej lot dwudziestych **■ później jakby lagubtooych, a trudem dostosowujących uf do nowych wymagać oraz kolejitytih Inemkich zmian, idących nie w tym kierunku, który by odpowiadał naturze tch talentu. Obu