Strukturę spoiny można również określić metodą obliczeniową. W tabeli 7.3 podano schemat obliczenia struktury spoiny łączącej stal St3S ze stalą 0H25N20 wykonanej elektrodą ES30-10B. Podczas spawrania udział stopiwa w spoinie wynosi 60%, natomiast materiały spawane stanowią 40%, przy czym ich udział jest w stosunku 1:1, czyli każdy z nich stanowi 20%.
Tabela 7.3
Sposób obliczania składu chemicznego spoiny
Pierwiastek |
Elektroda ES30-10B |
Elekrotoda x60% |
Stal 1 St3S |
Stal 1 x20% |
Stal 2 0H25N20 |
Stal 2 x20% |
Spoina |
Cr |
29 |
17,4 |
0 |
0 |
25 |
5 |
22,4 |
Ni |
10 |
6,0 |
0 |
0 |
20 |
4 |
10,0 |
C |
0,1 |
0,06 |
0,22 |
0,04 |
0,05 |
0,01 |
0,1 |
Mn |
1,3 |
0,78 |
0,85 |
0,17 |
1,8 |
0,36 |
1,31 |
Mo |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
Si |
0,7 |
0,42 |
0,35 |
0,07 |
0,5 |
0,1 |
0,59 |
Ekwiwalent chromu RCr = 22,4 + 1,5 • 0,59 = 23,3%, Ekwiwalent niklu R^,= 10 + 30-0,1 + 0,5 • 1,31 = 13,65%
Z wykresu DeLonga lub WRC-1992 można odczytać, że spoina będzie miała liczbę ferrytową FN = 18, czyli będzie zawierała około 15% ferrytu, a zatem nie będzie skłonna do pęknięć krystalizacyjnych ani kruchych w wyniku wydzielania fazy a.
Należy podkreślić, że ani przedstawione wykresy, ani magnetyczne pomiary zawartości ferrytu (liczby ferrytowej FN) w materiale spoiny nie mówią nic o charakterze krzepnięcia spoiny. O pękaniu na gorąco decyduje w zasadzie proces krzepnięcia, to znaczy to, czy pierwotnie powstającą fazą jest ferryt czy austenit i jaka jest zawartość ferrytu w wysokiej temperaturze.
Istotnym czynnikiem, którego wykresy również nie uwzględniają, jest poziom szkodliwych zanieczyszczeń, takich jak siarka i fosfor, które znacznie zwiększają podatność na pękanie. Materiał z większą zawartością ferrytu może być bardziej podatny na pękanie podczas krzepnięcia niż inny materiał z niższą zawartością ferrytu, jeśli poziom zanieczyszczeń w wypadku pierwszego materiału jest także wyższy. Również szybkość chłodzenia nie jest brana pod uwagę przy ocenie struktury, a jak już wyjaśniono, szybkość chłodzenia istotnie wpływa na rodzaj faz i charakter ich krystalizacji, a zatem na skłonność do pękania.
7.I.4.3. Regulacja wielkości ziaren podczas krzepnięcia
Opisane w rozdziale 6.4 sposoby regulacji wielkości ziaren podczas krzepnięcia mogą być w pełni wykorzystane do obniżenia skłonności do pękania. Stopy aluminium typu 2213 i 2319 są tak zaprojektowane, że nie tylko mają małą skłonność do pęknięć, na co wpływa
321