IMG12

podwyższona zawartość miedzi, ale także zawierają pewną ilość dodatków stopowych, takich jak Ti i Zr, które istotnie zmniejszają wielkość ziaren w spoinie podczas krystalizacji.

Innym sposobem rozdrobnienia ziaren w spoinie jest magnetyczna oscylacja luku. Kou i Le [104, 105, 106], stosując poprzeczną magnetyczną oscylację luku przy spawaniu stopów aluminium, stwierdzili, że przy małych częstotliwościach następuje znaczne obniżenie skłonności do pękania podczas krzepnięcia. To obniżenie skłonności do pękania jest wynikiem zmiany linii styku rosnących krystalitów i wzajemnego ich „zakleszczania”. Schemat zmiany kierunku wzrostu i przykład struktury powstałej w wyniku oscylacji łuku pokazano na rysunkach 7.24. i 7.25. Na rysunku 7.24 widać, że w wypadku styku krystalitów w osi droga pękania jest prosta i pęknięcie łatwo się rozprzestrzenia. Oscylacja łuku powoduje skręcenie linii styku krystalitów, w związku z czym ziarna są względem siebie skręcone i utrudnione jest rozprzestrzenianie się pęknięć.

zakrzywione kolumnowe ziarna

*

prosta trajektoria pęknięcia

zmieniające się kolumnowe ziarna

t

trajektoria pęknięcia zmieniająca kierunek

Rys. 7.24. Schemat wpływu oscylacji łuku na obniżenie skłonności do pęknięć krystalizacyjnych [ 105J

Rys. 7.25. Wpływ poprzecznej oscylacji łuku na hamowanie rozwoju pęknięć krystalizacyjnych

podczas spawania metodą GTAW stopu aluminium 2014 f 104]

322