img019

neutrony E < 10keV neutrony 100keV < E < 2MeV

5

20

Można więc przyjąć, że współczynnik Q określa ile razy powinna być mniejsza dawka pochłonięta danego promieniowania (np. a ) od dawki promieniowania X lub y, aby wywołać ten sam skutek biologiczny (pojęcie Q jest w przybliżeniu tożsame z tzw. współczynnikiem skuteczności biologicznej WSB oraz czynnikiem wagowym promieniowania w_R)

Jednostką dawki równoważnej jest Siwert (Sv)

1Sv=1J/kg

Dawka graniczna to wartość dawki promieniowania jonizującego, wyrażona jako dawka skuteczna lub równoważna, dla określonych grup osób, pochodząca od kontrolowanej działalności zawodowej, której poza przypadkami przewidzianymi w ustawie „Prawo Atomowe" nie wolno przekroczyć.

Miernik mocy dawki oparty jest na liczniku Geigera-Mullera.

Określanie dawki równoważnej w pracowni oraz na zewnątrz budynku.

1)    Odczytać moc równoważnika dawki (moc dawki równoważnej) (pSv/h ) - tzw. tło w czterech wybranych punktach (na pracowni - przy oknie, na stanowisku pracy, gdy źródło promieniotwórcze LC 859 (Sr-90) jest użytkowane oraz gdy jest w pojemniku ochronnym, a także na zewnątrz budynku - np. przed wejściem do budynku biologii) - H₀. Pomiarów dokonać przy pomocy miernika dawki EKO-P.

2)    Dla uzyskanych wartości mocy dawki równoważnej określić czas ekspozycji równoważny dawce

skutecznej, która jest dawką graniczną dla ogółu ludności tj. 1 mSv / rok i d:a osób zawodowo narażonych na promieniowanie 20 mSv/rok.

20 mSv =20000 uSv 1mSv = 1000 Sv

20000 uS\

H

llS\

5