IMG80

na korozję krystaliczną

Rys. 8.98. Strefy uwrażliwienia na korozję międzykrystaliczną stali chromowych: a) schemat, b) korozja międzykrystaliczną w strefie przyspoinowej stali chromowej ferrytycznej

Mechanizm korozji międzykrystalicznej stali chromowych nie jest jeszcze dokładnie znany. Istnieje kilka teorii wyjaśniających to zjawisko [157]. Niektóre z nich opierają się na stwierdzeniu, że w wysokiej temperaturze na granicach ziaren tworzy się austenit zubożony o chrom i wzbogacony w węgiel. Martenzyt powstający z tego austenitu podczas chłodzenia jest więc wystarczająco ubogi w chrom, a jego odporność na korozję z tego powodu znacznie zmniejszona. Być może w czasie stygnięcia z austenitu wydzielają się też węgliki żelaza rozpuszczalne w ośrodkach kwaśnych. Podczas ogrzewania do temperatury 65(H900°C węgliki te przechodzą w węgliki chromu nierozpuszczalne w kwasach. W stalach, w których wyklucza się możliwość tworzenia austenitu, podstawą mechanizmu uwrażliwienia jest obecność węglików i węglikoazotków wydzielających się na granicach ziaren podczas szybkiego chłodzenia z wysokich temperatur. Korozja wynikałaby z naprężeń lokalnych wywołanych wydzielaniem się węglików lub ich rozpuszczaniem.

Korozja wżerowa stali ferrytycznych. Stale chromowe ferrytyczne mają skłonność do korozji wżerowej w środowisku chlorków. Miejscami, w których powstają wżery korozyjne, są wtrącenia niemetaliczne (zanieczyszczenia stali), węgliki tytanu, a także inne zanieczyszczenia powierzchni, na przykład wbite cząstki ścierniwa jako pozostałości szlifowania powierzchni [157]. Na rysunku 8.99 przedstawiono wygląd powierzchni stali chromowej ferrytycznej z widocznymi wżerami korozyjnymi powstającymi na węglikach tytanu. Aby zminimalizować możliwość powstawania wżerów korozyjnych, należy dokładnie oczyścić strefę spawania z tlenków oraz żużli (najlepiej metodą chemiczną) i przed oddaniem konstrukcji do eksploatacji przeprowadzić pasywację złącza spawanego.

490