IMG90

korozję. Poza tym podczas spawania tytan utlenia się prawie całkowicie. Niob natomiast nie wypala się tak jak tytan podczas spawania, a jego nadmiar nie ma ujemnego wpływu na odporność korozyjną.

Skłonność do korozji międzykrystalicznej można również zmniejszyć, dodając pierwiastki ferrytotwórcze. Większa odporność na korozję międzykrystaliczną struktury austenityczno--ferrytycznej może być spowodowana zwielokrotnieniem obszaru wydzielania węglików dzięki istnieniu drugiej fazy (ferrytu), stosunkowo dużą zawartością chromu w ferrycie albo wreszcie większą szybkością dyfuzji w tej fazie. Z tego też względu wymagania dotyczące ograniczenia zawartości węgla są w stosunku do metalu spoiny mniej surowe niż w stosunku do materiału spawanego. Dobre zachowanie się stali austenityczno-ferrytycznej można jeszcze polepszyć, dodając 2+3% Mo, dzięki czemu spoiny austenityczno-ferrytyczne zawierające nawet do 0,08% C są odporne na korozję międzykrystaliczną.

Korozja nożowa połączeń spawanych w stalach stabilizowanych ma następujące charakterystyczne cechy:

-    występuje w stalach o średniej lub wysokiej zawartości węgla zabezpieczonych przed korozją międzykrystaliczną dodatkiem Ti lub Nb,

-dotyczy wąskiego pasma metalu rodzimego tuż przy linii wtopienia (rys. 8.106,

8.110),

-    podobnie jak w wypadku korozji międzykrystalicznej węgiel ma wpływ niekorzystny.

Rys. 8.110, Korozja nożowa stali austenitycznej

Mechanizm korozji nożowej można wyjaśnić następująco. Podczas nagrzewania w temperaturach wyższych niż 1300°C w nadtopionych warstewkach na granicach ziaren powstaje ciecz silnie wzbogacona w węgiel i tytan (lub niob). Duża koncentracja węgla i tytanu (lub niobu) na granicach ziaren w pobliżu linii wtopienia jest wynikiem zatrzymania się migrujących granic ziaren na częściowo rozpuszczonych węglikach. W czasie szybkiego stygnięcia wzbogace-

500