IMGT22

ze względu na dużą wrażliwość na niskie temperatury i niezadowalający współczynnik rozmnażania. Dlatego producenci uprawiający kosaćca holenderskiego na kwiat cięty najczęściej sprowadzają cebule z Holandii.

Cebule innych gatunków są mniejsze. Dorastają do obwodu 9-10 cm u kosaćca angielskiego (/. latifolia) i kosaćca hiszpańskiego (/. xiphium), 5 cm u kosaćca Danforda (/. danfordiae) oraz 6 cm u kosaćca żyłkowanego (/. reticulata).

Cebule kosaćców sadzi się do gruntu od końca września do połowy października. Wykopywanie kosaćców kwitnących wiosną - Danforda i żyłkowanego przypada w połowie czerwca, a pozostałych gatunków w lipcu. Po przesuszeniu i oczyszczeniu cebul oddziela się cebule przybyszowe. Małe cebule pozostawione do reprodukcji przechowuje się do jesieni w pomieszczeniu o temperaturze 20°C - kosaćca holenderskiego, a pozostałe gatunki wymagają w lipcu 20°C, w sierpniu 17°C, a we wrześniu 15 °C.

czosnek - Allium L.

W uprawie znajduje się kilkanaście gatunków i odmian ozdobnych czosnków. W obrębie rodzaju wieloletnie cebule tunikowe różnią się pomiędzy sobą nie tylko wielkością, ale także barwą i kształtem. Małe cebule o obwodzie 5-6 cm tworzy np. czosnek złocisty (A. moly), a duże o obwodzie nawet ponad 20 cm czosnek olbrzymi (A. giganteum). U ostatniego gatunku mięsiste łuski są białe, a na przykład u czosnku Rozenba-cha (A. rosenbachianum) żółte. Rozmnażanie cebul polega na oddzielaniu cebul przybyszowych po wykopaniu latem. Dokładny termin zależy jednak także od gatunku, gdyż wcześnie kwitnące czosnki wykopuje się w czerwcu, a późne pod koniec lipca.

szachownica - Fritillaria L.

W Polsce najczęściej uprawiane są dwa gatunki szachownic - cesarska (F. imperialis) i kostkowata (F. meleagris). Obydwa tworzą cebule wieloletnie. U szachownicy cesarskiej cebule dorastają do 20-25 cm obwodu. Zbudowane są tylko z kilku otwartych łusek mięsistych. Odznaczają się specyficznym, nieprzyjemnym zapachem. Cechą charakterystyczną jest pozostający w cebuli otwór po zaschniętej nasadzie łodygi. Gatunek ten rozmnaża się przez oddzielanie cebul przybyszowych co 3-4 lata oraz przez nacinanie piętki i sadzonki łuskowe.

Cebule szachownicy kostkowatej są mniejsze o obwodzie 9-10 cm, ale tworzą suchą łuskę okrywającą. Rozmnażanie polega na oddzielaniu | cebul przybyszowych.

cebulica, oszloch - Scilla L.

Cebule dwóch popularnych gatunków | tego rodzaju wyglądem przypominają nieco cebule hiacyntów. Są jednak dużo mniejsze. Cebulica Miszczenki (S. mischtschen-koana, syn. cebulica Tubergena - S. tuber-geniana) tworzy kuliste cebule o obwodzie 9-10 cm, osłonięte srebrzystobiałą tuniką.

Barwa tuniki jest związana z bladoniebieską barwą kwiatów. U drugiego gatunku I cebu-licy syberyjskiej (S. siberica) - kwitnącego ciemnoniebiesko, jajowate cebule mają fio-letowoczerwoną tunikę. Wielkość cebul jest nieco mniejsza niż u cebulicy Miszczenki.

Ryc. 22. Cebulica syberyjska

Rozmnażanie cebulic przez oddzielanie cebul wykonuje się po ich wykopaniu w czerwcu. Możliwe jest także nacinanie piętki.

przebiśnieg - Galanthus L.

Cebule przebiśniegów są wieloletnie o obwodzie 4-6 cm. Tworzą tunikę koloru jasnobrązowego. Rośliny rozmnaża się na początku czerwca przez oddzielanie wykopanych cebul. Przyrastają one jednak w niewielkiej liczbie, dlatego zabieg ten wykonuje się najczęściej co 4 lata. Cebule po oddzieleniu można od razu posadzić na nowe miejsce.

śnieżyca - Leucojum L.

Wieloletnie cebule śnieżycy o obwodzie 9-10 cm, kulistego kształtu okryte są szarobrązową tuniką. Corocznie u podstawy cebuli matecznej tworzy się 1-3 cebul przybyszowych. Rośliny rozmnaża się przez oddzielanie cebul w połowie czerwca. Uzyskane cebule, podobnie jak przebiśniegu, sadzi się od razu do gruntu lub pozostawia do jesiennego sadzenia przykryte trocinami.

śnieżnik - Chionodoxa Boiss.

Cebule śnieżników są wieloletnie, tunikowe. Najpopularniejszy jest śnieżnik lśniący [Ch. forbesii) i jego

55