IMGT37

14?

RonrtfJ mycMciut I wychowani*

Rotwój myślenia I mowy

143

•row# Tu ruch ni© jest tok szybki jak w telewizji. akcja nk» toczy się tok ^s*Y^bko* • P^r*Y tym od czasu do czas* lalkl-kukielki nawiązują bezpośredni kontakt z małymt widzami dając im chwilą odprężenia, pozwalając na glo-toa wyładowania się ta pomocą oklasków, tupania czy wydawania określonych głosów diwiękonaśladowczych.

A poza tyra_i to też jest dla tego wieku ważno — po-

stacietu występujące, to postacie trójwymiarowo, które dziecko może dotknąć, pogłaskać, uściskać, czy którym może podać ręką. Poruszające się zaś postacie 3 w telewizji, pozostają zawsze nieuchwytne w dosłownym 9 tego słowa znaczeniu, są więc jakimiś stworami nłezro- r zumiałymi zupełnie dla dziecka w tym wieku, wprowadzają zatem w jego umysł jakiś niepokój, czasem nawet lęk.

1 tak np. imieniny dziecka, na która zaproszonych zostało kilkoro jego koleżanek i kolegów, mogą stać się doskonałą okazją do zorganizowania takiej inscenizacji, w oparciu o umiejętnie, głośno przeczytaną przez dorosłego bajkę czy wiersz, nadający się do odtworzenia go przez dzieci, a więc posiadający jakąś akcję, nie będący tylko np. pięknym opisem przyrody. Dorosły w roli narratora może dodać sprężystości całej inscenizacji, może tez pomóc dzieciom przy wyborze ról.

Do inscenizacji dziecięcych można też używać małego teatrzyka kukiełkowego, np. „Tyci-Tyci". którego estetyczne lalki cieszą się dużym powodzeniem u dzieci, który jest bardzo łatwy w obsłudze, a zawiera nie tylko zestaw lalek potrzebnych do przedstawień, ale teł i treść bajki inscenizowanej, z rozbiciem na poszczególne role.

ODZWIERCIEDLANIE OPOWIADAŃ I BAJEK W ZABAWACH I INSCENIZACJACH I ICH ZNACZENIE DLA ROZWOJU MOWY I MYŚLENIA DZIECKA

Dziecko w wieku przedszkolnym jest nie tylko dobrym rozmówcą i słuchaczem, jest też dobrym aktorem. Lubi zatem odgrywać różne role wzięte bądź z rzeczywistości, bądź z opowiadań, czy bajek. I w tym. i w tym wypadku często głośno monologuje» dzięki czemu ma okazją do ćwiczenia swej mowy i wymowy.

Na początku wieku przedszkolnego wystarcza mu zabawa samotna, z czasem jednak woli bawić się w role te swymi rówieśnikami — pobudza to bardziej jego fantazją i pomysłowość. Do zabaw takich potrzebne są często różne pomoce — dobrze, jeśli dorosły pomyśli o nich wcześniej.

Czasem inscenizacje takie rodzą się u dzieci sponto* nicznie i wówczas pomoc dorosłego nie jest potrzebna# czasem jednak właśnie dorosły może stać się Ich Inspiratorem I organizatorem.