IMGU12

Żywienie

cko żadnego posiłku nie zjada do końca. Nerwowość matki i osób otaczających dziecko może być też poważna przyczyna braku łaknienia dziecka.

Jeśli chodzi o dziecko przekorne, uparte, które z natury swego usposobienia lubi akcentować swoje „nie" na każdym kroku, to postępujemy w tych wypadkach nieco odmiennie. Zmuszanie tego typu dzieci do jedzenia lub co gorsza karanie, daje odwrotny skutek i zwiększa upór dziecka. W tym wypadku odwrócenie uwagi dziecka przez interesujące opowiadanie, nawet bajek daje często pożądany wynik. Dziecko zapomina wtedy, że „nie chciało jeść" I upór mija.

Troszcząc się o dobre łaknienie dziecka pamiętać musimy o tym, żeby nie zauważyło ono tego. Dziecko zorientowawszy się. żc jest centralnym punktem zainteresowania, zaczyna zwykłą czynność jedzenie traktować jako łaskę wyświadczaną swemu otoczeniu. Natomiast odwrotnie, jeśli dziecko zauważy, że jego „głodzenie się" nie wywiera na otoczenie oczekiwanego wrażenia, często samo zaczyna Interesować się jedzeniem, gdyż nieprzyjemne przegłodzenie długo pamięta.

Jeśli chodzi o niechęć dziecka do niektórych potraw czy produktów, to często jest ona wynikiem błędów otoczenia, które nie zwracając uwagi przy stole na obecność dziecka mówi o potrawach nie łubianych np. o szpinaku, że są niesmaczne, a dziecku każe się taką potrawę Jeść przy wspólnym stole. Brak łaknienia może być również związany z błędami żywienia, do których można zaliczyć: monotonię w żywieniu, tj. podawanie dziecku stale tych samych potraw i jednakowo podanych, niestaranne doprawianie potraw do smaku (dziecko lubi potrawy smaczne); podawanie potraw często zimnych tych, które właśnie powinny być ciepłe, i odwrotnie, te które mają być zimne podajemy nie .studzone; podawanie dzieciom potraw ciężko strawnych, tłustych 1 nieodpowiednich, których dziecko nie trawi normalnie I często stają się przy-

czyn* niestrawności, wymiotów ttp; podawanie por Oków nieprawidłowo zestawionych (np. po kanapkach dziecko nie powinno otrzymać zimnych napojów) fttp.

JAK 2YWIC DZIECKO GORĄCZKUJĄCE — PRZED PRZYJŚCIEM LEKARZA

Podane wskazania nie obejmują żywienia dzieci w określonych Jednostkach chorobowych, gdyż w takich stanach dziecko ma dietą określoną przez lekarza, której należy ściśle przestrzegać. Żywienie dietetyczna odgrywa bardzo ważną rolą w procesie zdrowienia. Chorobą dziecka nie zawsze łatwą do rozpoznania w pierwszych gndTiaath czy pierwszym dniu przed przyjściem lekarza, najczyściej poprzedza wysoka temperatura. W takich przypadkach należy dostarczyć dziecku w pierwszym rządzie rjpsśe lecznej Uoścl płynów, gdyż dziecko trąd wodą pocąc stą (a często także wymiotując). Do odpowiednich pływów w takich sytuacjach należy woda pczogoiciwaas osiadam na, z sokiem z cytryny, z sokiem z przetartych surowych owoców jagodowych (porzeczek, malm, truskawek). Im bata z mięty lub rumianku osłodzona miodem, napój • cytryny z miodem, soki owocową pitne, sok 2 marchwi świę. żej I jabłek, kompoty przetarta z lokiem a cytryny lh Aby nie pozbawić dziecka całkowicie białko modemy po-dać młako zsiadłe roztrzepane (świeżo śdąlaj łab beldąR mIeczno*owocowy przyrządzony z mleka 1 świętych owoców. Jeśli dziecko nie chce pić z filiżanki, to należy bardzo często poić je łyżeczką. Napoje powinny mieć Mm peraturą pokojową. W czasie chorób gorączkowych m pozy węglowodanów zostają szybko ntytą dlatego M należy wyrównać ich brak, cukrem, mindam I cukrami aa* wartymi w owocach (soki, owoce przetartej> Jeśli mm wyrównamy deficytu węglowodanów ta pomocą poiywfce-