jpg014(1)

13

(L. N. Brillouin). Ta pozorna sprzeczność jest przedmiotem dociekań biofizyków i istnieje wiele prób wyjaśnień tego interesującego zjawiska, jak np. koncepcja „negentropii” Schródingera, koncepcja stanów dynamicznej równowagi termodynamicznej Prigogina i inne. Wszystkie te próby zbliżają nas do poznania mechanizmów życia, ale niezależnie od szczegółowego rozwiązania problemu opartego na prawach fizykochemicznych, pozostając na „biologicznym” poziomie fenomenologii życia, poznaliśmy szereg praw wegetatywnego rozwoju organizmów na różnych poziomach rozwoju ewolucyjnego.

Każdy organizm w swoim rozwoju ontogenetycznym przechodzi przez fazę silnego wzrostu. Dla organizmów jednokomórkowych faza wzrostu oznacza powiększanie masy komórki, a dla organizmów wielokomórkowych ponadto zwiększanie liczby komórek budujących ciało.

Wzrost plechy wielokomórkowej wg Bertalanfiego nie jest prostym wynikiem wzrostu jego komórek, lecz należy go traktować jako proces uwarunkowany czynnikami wynikającymi z powstania nowego, ponadkomórkowego, jednolitego systemu.

Można przyjmując z pewnym uproszczeniem poglądy Schussniga, wyróżnić cenoblastyczny i poliblastyczny typ wzrostu plech wielokomórkowych.

Cenoblastvcznv wzrost polega na bardzo wczesnym, pojawiającym sięjuż najjoczątku ontogenezy, wielokrotnym podziale jądra komórkowego. W wyniku tego typu wzrostu powstają cenobia wielokomórkowe, jak np.: Volvox, Scenedesmus, Pediastrum lub sifonalne i sifonokladalne plechy glonów, jak np.: Yaucheria, Cladophora oraz bardzo różnorodne strzępki grzybów (rys. 4).

R>s. 4. Schemat wzrostu plech cenoblastycznych: 1. komórka wyjściowa, 2. wielokrotny podział jądra, 3. tworzenie się^-autospor i formowanie cenobium. 4. wzrost plechy sifonalnej, 5. podział septami na plechę sifonokladalną, 6. podział septami na plechę wielokomórkową (wiele komórek — cenomery — jednojądrowych lub dikariontycznych)

r* i\

2 ra&onais \ j