kodowanie

KODOWANIE A TRANSMISJA W KANAŁACH ŁĄCZNOŚCI Z ZAKŁÓCENIAMI

Kod paskowy

Bardzo ważnym, bo powszechnym obecnie zastosowaniem kodów jest tzw. kod paskowy.

Został on po raz pierwszy opatentowany w 1949 roku przez N.J. Woodlamla.

Składa sie on z kombinacji pasków i przerw o różnych szerokościach stanowiących zapis dowolnego ciągu liter i cyfr.

Jedną z pierwszych koncepcji kodu paskowego był kod 2 z 5 wprowadzony w 1968 roku przez G. Woolfa. Służył on do zapisu wyłącznie cyfr i polegał na wykorzystaniu 5 pasków, z których zawsze dwa są szerokie (trzykrotnie szersze od cienkich). Jest on do dziś używany przez duże domy towarowe w handlu między sobą, przez linie lotnicze do kodowania biletów i pocztę do segregowania listów.

Rozwinięciem tej koncepcji był tzw. kod 3 z 9 wymyślony przez D. Allaina i R. Stewensa. Tu do koncepcji 2 z 5 dodano 1 z 4, czyli jedną szeroką przerwę wśród 4 występujących, co daje razem 3 elementy szerokie (paski lub przerwy) na 9 występujących. Kod ten był poddawany wielu testom, m.in. w Departamencie Obrony USA i stwierdzono wystąpienie 1 błędu na przeciętnie 3 379 453 znaków. Został on w 1933 roku przyjęty przez The Health industry Bar Councii jako standard dla amerykańskiej służby zdrowia i przemysłu farmaceutycznego. Jego wadąjest stosunkowo mało gęste upakowanie, a cechą szczególną jest iż każdy zapisany w kodzie identyfikator musi się rozpoczynać od kodu gwiazdki.

Obecnie używamy kilku różnych systemów zapisu kodów paskowych, ale najczęściej używane to UPC (Universal Product Codę) i jego europejska odmiana EAN (European Article Humbering). Różnica między nimi polega na tym, że UPC jest 12-znakowy, a pierwszy znak identyfikuje branżę (0 — artykuł spożywczy, 1 — farmaceutyczny), zaś EAN jest 13-znakowy a 2 pierwsze znaki identyfikują kraj producenta — Polska ma numer 59. Kod UPC powstał w 1970 roku, zaś w 3 lata później został przyjęty jako obowiązujący w USA standard oznakowania produktów.

Odczyt kodu paskowego dokonuje się za pomocą pióra świetlnego zawierającego diodę LED (czerwoną o długości fali 630-720 nm) i fototranzystor odczytujący. Piórem takim trzeba wodzić nad znakiem (można w obu kierunkach). Obecnie stosuje się czytniki kodów paskowych wykorzystujące lasery He — He pracujące na długości 6332,3 nm. Nie wymagają one przesuwania pióra, a tylko zbliżenia do znaku na 1 sekundę (np. duże supermarkety — Macro Cash & CarrJ). Gwarantują one dokładność lepszą niż jeden błąd na 15 tys. znaków, a może ona dochodzić i do 1 błąd / 70 min znaków.