Kolendowicz42

wielobok sznurowy (rys. 16-13a), który jest linią ciśnienia. Bok pierwszy jest reakcją R_A-PrzecHoHzTon przez przegub podporowy A i dochodzi do siły P\. Jeśli reakcja R_Ą i R_B oraz biegun 0 zostały wyznaczone poprawnie, to bok 2 wieloboku musi przejść przez przegub C. a bok ostatni, czyli reakcja R_a — przez przegub podporowy B. Na przekrój k łuku (rys. 16-13a) działa siła 1, której wartość odczytamy z wieloboku sił. Jeśli siłę l rozłożymy na składowe prostopadłą i równoległą do płaszczyzny przekroju k, to otrzymamy siły podłużną jV i-poprzeczną T. Iloczyn siły podłużnej N i mimośrodu e określa moment zginający w przekroju k.

■    Linia ciśnienia nie może wyjść z rdzenia przekroju (rys. 16-14), jeżeli łuk jest wykonany z materlałówirle przenoszących rozciągania, a więc np. z muru ceglanego, kamiennego lub z betonu niezbrojonego.

■    Gdy oś łuku będzie parabolą o równaniu (16-1) i obciążenie będzie rozłożone równomiernie na całej długości, wówczas linia ciśnienia pokryje się z osią łuku. Reakcje będą także styczne do osi łuku.

■    Porównując ze sobą np. trzy łuki paraboliczne (rys. 16-15) jednakowo obciążone widzimy, że im mniejsza strzałka, tym większa reakcja R (i tym samym większa siła wewnętrzna) oraz tym większy rozpór poziomy H. Składowa pionowa reakcji jest natomiast jednakowa dla wszystkich łuków, wynika to ze wzorów (16-14) i (16-15).

■    Rozpór H może być przeniesiony przez ściąg stalowy (rys. 16-16). Rozwiązanie to jest stosowane najczęściej w budownictwie przemysłowym. W tym przypadku na podpory łuku przenoszą się tylko reakcje V_A i V_B, skierowane pionowo.

342