Kompendium
3

5.5 Prąd interferencyjny dynamiczny

Interferencja amplitudowa pozwala w łatwy sposób uzyskać dynamiczne pole interferencyjne. Nie ma tutaj potrzeby poruszania parą elektrod należących do jednego z kanałów. Dynamiczne pole interferencyjne uzyskiwane jest przez synchroniczną, cykliczną zmianę natężenia w obu kanałach. Zwiększanie natężenia w jednym kanale, powoduje zmniejszanie w drugim i odwrotnie, przy czym suma prądów pozostaje niezmienna.

Rys. 12 Położenie pola interferencyjnego dynamicznego zmienia siy cyklicznie.

Prąd interferencyjny, generowany w ten sposób. omiata cyklicznie obszar pomiędzy elektrodami (ang. vector scanning).

Efekt ten zwiększa objętość przestrzeni poddanej stymulacji, a ciągła zmiana położenia pola interferencji opóźnia proces adaptacji. Należy jednak uwzględnić czasowe zależności oddziaływania pola interferencyjnego. Występuje ono w określonej jednostce objętości tkanki tylko część czasu zabiegu, w przeciwieństwie do statycznej metody. Zatem, jeżeli pole docelowe jest dobrze zlokalizowane i nie występują inne przeszkody, to interferencja statyczna będzie lepszą metodą. Metoda dynamiczna zalecana jest w przypadkach niejasnej lokalizacji dolegliwości, a także w konieczności stymulacji rozleglejszych okolic ciała.

5.6 Prąd interferencyjny jednokanałowy AMF

Prąd średniej częstotliwości modulowany amplitudowo aplikowany jest za pomocą dwóch elektrod (jeden kanał). Jego właściwości biofizyczne są takie same jak w klasycznej interferencji, jednak charakteryzuje się nieco gorszą przestrzennością. Zalecany jest w elek-troterapii prowadzonej na małym polu lub w trudnodostępnych miejscach. Zabieg można prowadzić dwoma kanałami niezależnie od siebie.

6. Prąd Kotz’a

Stymulacja wg Kotz'a inaczej rosyjska stymulacja służy do wzmacniania siły mięśniowej i zwiększania masy mięśnia.

Metodyka stymulacji jest podobna jak w klasycznej metodzie z wykorzystaniem unipolarnych impulsów prostokątnych lub trójkątnych. Najczęściej stosuje się metodę dwubiegunową, przykładając niewielkie, płaskie elektrody nad skrajnymi odcinkami brzu-śca mięśniowego.

6.1 Charakterystyka prądu Kotz’a

Do stymulacji stosuje się tutaj dość skomplikowany przebieg prądowy. Prąd sinusoidalny o częstotliwości od 2000llz do 10000Hz „paczkuje" się w prostokątne impulsy o szerokości równej szerokości przerwy ( np. prąd impulsowy o częstotliwości 50Hz składa się z impulsów o szer. 25ms i takich samych przerw). Tak skonstruowany prąd impulsowy bipolarny moduluje się amplitudowo uzyskując płynne narastanie i zmniejszanie wartości natężenia w obwodzie pacjenta, co daje efekt łagodnego skurczu i rozkurczu mięśnia z określoną fazą aktywności i odpoczynku (Rys.13).

Nadmienić tu należy, że Rosjanie używali częstotliwości podstawowej 2500Hz, natomiast Kotz opisuje stymulację z użyciem częstotliwości w zakresie podanym powyżej sugerując, że używając wyższej częstotliwości pobudzone zostają głębiej leżące warstwy mięśni. Stymulacji wg Kotz‘a poddają się jedynie mięśnie szkieletowe, prawidłowo unerwione. Metoda zatem, nadaje się do stymulacji mięśni hipotroficznych, zanikających z powodu unieruchomienia oraz do treningu

13

Astar ABR