KONSTRUKCJE STALOWE STR228

228

Metoda 1. oparta jest na teoretycznym rozwiązaniu sprężystym przypadku pręta ściskanego i zginanego w jednej płaszczyźnie, z uwzględnieniem momentów II rzędu i imperfekcji. Momenty U rzędu są uwzględnione przez współczynnik amplifikacji. Procedura obliczania współczynników interakcji według metody 1. zawarta jest w załączniku A normy [51].

Metoda 2., zwana półempiryczną, opiera się na dopasowaniu współczynników interakcji metodą najmniejszych kwadratów do wyników symulacji komputerowych i badań doświadczalnych. Założeniem tej metody jest prostota i przyjazny projektantowi format oraz podobieństwo formuł do zastosowanych w metodzie 1. Formuły do obliczania współczynników interakcji według metody 2. przedstawiono w załączniku B normy [51],

Załącznik krajowy do normy [51] zaleca metodę B.

Procedura 7.6. Obliczanie elementów jednogałęziowych ściskanych mimośrodowo

Kolejne kroki	Objaśnienia
1	2
1. Wyznaczenie klasy przekroju (tabl. 5.2 normy [51])
2. Wyznaczenie nośności charakterystycznej przekroju przy ściskaniu ■    Klasa 1., 2., 3. N Rk = A fy ■    Klasa 4. ^Rk ^— Aeff^y	A - pole powierzchni przekroju poprzecznego elementu klasy 1., 2., 3. Aeff — pole powierzchni współpracującego przekroju poprzecznego elementu klasy 4., fy - granica plastyczności stali
3. Wyznaczenie wartości odniesienia do wyznaczenia smukłości względnej Z. =ti ^E = 93,9e V,	E - moduł sprężystości podłużnej stali
4. Wyznaczenie długości wyboczeniowej w rozpatrywanej płaszczyźnie wyboczenia elementu-wzór (7.16) LCT =P^L	p - współczynnik długości wyboczeniowej L - długość (wysokość) elementu
5. Wyznaczenie smukłości względnej przy wy-boczcniu giętnym ■    Klasa 1., 2., 3. - wzór (7.17) ~ j^Afy K 1 V    Ncr i X, ■    Klasa 4.-wzór (7.18) 1- |^AcfT T_ j^Aefrfy _ L„ V A V    N„ i X,	i - promień bezwładności przekroju
6. Przyjęcie krzywej wyboczeniowej (tabl. 6.2 normy [51])