KPP 1

BÓL:

-    nie jest rozpoznaniem, lecz objawem

-    jest specyficznością każdej choroby czy urazu

-    mimo, że jest naszym wrogiem, jest jednak najlepszym przyjacielem /bezinteresownie informuje nas o patologii/

-    jest takim jakim opisuje go pacjent - lekarz nie inoże go kwestionować

-    może przejąć kontrolę nad umysłem chorego, doprowadzając do depresji, strachu oraz wyczerpania psychicznego i fizycznego.

Każdy ból ostry winien być traktowany jako pierwszorazowy epizod i wymaga następującego postępowania:

-    wywiad - okoliczności powstania /pojawienia się/ bólu ostrego zebrane od pacjenta lub osób towarzyszących,

-    uzyskanie informacji - o wstępnym postępowaniu medycznym

-    podania leku /ów/ - w oparciu o założenie, że:

-    lek musi być bezpieczny,

-    siła działania leku musi być adekwatna do bólu, interakcje z innymi lekami lub preparatami znieczulającymi powinny być minimalne,

-    lek nie powinien utrudniać dalszej diagnostyki

-    unikania - w trakcie leczenia ostrego bólu, powstawania bólów ostrych dodatkowych,