l2

1U6 t.ŁlUOM:KSKI WYBOII I18U

sobie wesołość miejsca i osobność do poufałej rozmowy .sposobną *\ Juko czysto w rożnych innych materyjach mądrze i dowcipnie zawsze dyszkurować z sobą zwykli byli. tak i tam chcąc się lepiej jeszcze ucieszyć, a przypatrując się damom i kawalerom przechodzącym się²" i rożnej kondycyjej²¹ ludziom po ogrodzie chodząc rozmawiać z "sobą wzięli się, a obaestywszy naprzód Ewander jednego z kawalerów, którego znul¹⁹ w cudzych krajach, będącego także w ogrodzie, rzecze do Artaksesa: — ..Dziwna rzecz, ze ten człowiek nic prawic nie uczywszy się ma taką w rzeczach biegłość, że mu trudno przybrać równego".

A Artakses na to: — „I owszem, moim zdaniem nie masz się czemu całe ^Si dziwować, bo cokolwiek jedno^!i znałem ludzi, co się mniej uczyli, tylko samym rozsąd kiom przyrodzonym (byle dobrze oświeconym) rzą się, daleko 2a\vsze byli w rzeczach ^sł i godniejsi, iwi 'i Natura albowiem sama rozumnemu człowiek dała tyło sposobu, ze się może bez żadnych nauk, bez których i cnota w człowieku żyje roztropnie kierować". — „ To prawda — rzecze Ewander — xe człowiek dosyć ma (jako zwierzę rozumne) sposobności do pozna ni a złego i dobrego, ale przędę cnota bez poleru i nauk ma coś w sobie ostrego i nieprzyjemnego, d tego potrzeba, aby. nnukami wypolerowana mogła b milsza i wdzięczniejsza wszytkim". — „Nie potrzeb cnota — odpowie Artakses — tej okrasy i prosto wszytko to umieć może. byle z rozumom prawdziw

»• usobnoić.. sposobną — zacisze, ustronie- nadające się; dogodno.

ⁿ przechodzący sic — dziś. przechadzający eię ^:1 kondycyyt — tu: pozycja społeczna, stanowisko.

** którego znal — poznał, z którym zaznajomił sic ^w cale — całkowicie, zupełnie.

“ Jedno — Jeno, tylko. ^w u? rzeczach — w sprawach, w praktyce.

samej się ścieżki cnoty jak najprościej trzymała, nauki zaś często są bardziej zawadą cnoty niż pomocą; częściej obłudą niż prawdziwą mądrością".

— ..A to jako — rzecze na to Ewander — być może. rad się nauczę i proszą niech w tym mam obszerniejsze objaśnienie". — A Artakses otoczywszy, że Ewander na to ciągnął, aby mu to byl obszerniejszym dyszkurseni wywiódł, komu łacniej być cnotliwym/czy zbyt uczonemu, czy prostemu człowiekowi, w ten sposób mówić do niego tak zaczął.

O naukach i prostocie"

..„.Artakses przestał mówić, lubo jeszcze zawiódł się był * coś więcej powiedzieć, bo postrzegł z daleka, że król z niektórymi senatorami wszedł do ogroda i zblizał się powoli ku nim. Zaczym i Ewander, pochwaliwszy tylko z wielkim ukontentowaniem zdanie i mową Artaksesa. musiał się jako i on z miejsca ruszyć przeciwko królowi, ku któremu idąc obaj przez długą ulicę ^a drzewami wysadzoną, wyświadczywszy sobie ^:v wielką uciechę z obopólnej konwersacyjej, obiecali sobie, że nazajutrz znowu zejść się z sobą mieli i o czym ^w — by im czas i okuzyja pozwoliła —podobnym sposobem jako I teriu rozmawiać, z tym jednak dokladem⁵¹. że kolej

“ — dyskurs opuszczony w nusayni wyborze.

^r lubo ;nteiódl t*ę byl — chor.a*. zamierzał, objnwinł

Chęć.

** ulica — w stpoL: aleja

ⁿ tryiuMiidczyu-izy sobie — uświadczywszy sobie wzajemnie. tc._

*• o czym — o czymŁ.

z fym dokladem — z tym dodatkiem, warunkiem