Kolendowicz)8

e siły, dla których linia obojętna jest styczna do przekroju, nazywamy rdzeniem przekroju. Graniczne mimośrody siły wyznaczające rdzeń przekroju nazywamy promieniami rdzennymi przekroju.    ~

■ Promienie rdzenne można łatwo wyznaczyć ze wzorów (13-1) lub (13-2), podstawiając za e taką szczególną wartość k, przy której naprężenia normalne na jednej krawędzi są równe zeru, tzn. gdy oś obojętna jest styczna do przekroju. A więc

P M _n

a =---1- — = 0

A W

(13-3)

(13-4)

, , P Pk _n

'^Ub —A**'⁰'

stąd promień rdzenny przekroju

k = —.

■ Figurujący we wzqrach (13-l) i (13-2) moment M = Pe wywołuje zginanie pręta względem jednej z osi głównycE przekro|u.v~luE W przykładzie przedstawionym niT rysunku 13^1 jest nią oś x. Wskaźnik zginania W należy obliczać dla tej osi, względem której następuje zginanie i także odpowiednio wyznaczać promienie rdzenne przekroju k_x i k_y, a więc

k_r =

yv.

(13-5)

■    Ostatnie wzory odnoszą się tylko do przekrojów symetrycznych, w których osie x i y są osiami symetrii.

,    bh¹    hb²

■    Dla przekroju prostokątnego wskaźnik zginania W_x =    , a W_y = —- (tabl. 5-1).

Odpowiednie promienie rdzenne przekroju są równe:    ^b    b

(13-6)

_b*_ \__h ^x~ 6 bh ~ 6’

^kr =

hb² 1 T bh

b

6'

298